Σ’ ένα δωμάτιο μ’ ένα πιάνο.

Αγαθή: Τι έχεις;
Άγγελος: Σκέφτομαι.
Αγαθή: Αυτό το βλέπω. Χρόνος. Τι σκέφτεσαι;
Άγγελος: Τη συνάντηση με το μέλλον.
Αγαθή: Πάλι;
Άγγελος: Ήξερε για μας…
Αγαθή: Τι έκανε λέει;
Άγγελος: Πρόσεξε το δώρο σου…
Αγαθή: Χαμογελώντας. Χαίρομαι.
Άγγελος: Πρόσεξε και τα δάκτυλα…
Αγαθή: Τα δάκτυλα; Μήπως είναι…
Άγγελος: Είδε ότι έπαιζα πιάνο.
Αγαθή: Μόνο από τα δάκτυλα;
Άγγελος: Και κατάλαβε ότι ετοίμαζα τη σονάτα…
Αγαθή: Ε, άι στο καλό.
Άγγελος: Κι εμένα με ξάφνιασε.
Αγαθή: Θα ξαναβρεθείτε;
Άγγελος: Δεν ξέρω. Χρόνος. Μπορεί…
Αγαθή: Μπορεί;
Άγγελος: Θα ΄ρθει ν’ ακούσει τη συναυλία.
Αγαθή: Ωραία. Χρόνος. Είναι μουσικός;
Άγγελος: Μπορεί… δεν είμαι σίγουρος.
Αγαθή: Πώς τον λένε;
Άγγελος: Δεν τον ρώτησα.
Αγαθή: Μα, τι είπατε τόση ώρα;
Άγγελος: Την ουσία.
Αγαθή: Άγγελε, πολύ μου τα μασάς.
Άγγελος: Τι άλλο να σου πω;
Αγαθή: Καλά δεν κατάλαβες ότι είναι ανώμαλος ο άνθρωπος;
Άγγελος: Ανώμαλος; Σιωπή. Τι σημαίνει για σένα;
Αγαθή: Έχει προβλήματα.
Άγγελος: Αυτό είναι το μόνο σίγουρο….
Αγαθή: Είδες!
Άγγελος: Ναι, για πρώτη φορά στη ζωή μου, είδα.
Αγαθή: Τι είδες;
Άγγελος: Την ανθρώπινη πραγματικότητα.
Αγαθή: Τι αστεία που τα λες!
Άγγελος: Δεν τα κατανοώ όλα και μάλλον τα εκφυλίζω.
Αγαθή: Έπαιξες σήμερα;
Άγγελος: Θα παίξω τώρα…
Αγαθή: Καλώς. Θα πάω στην αγορά. Θες να σου πάρω κάτι;
Άγγελος: Τους Δίκαιους…
Αγαθή: Τους δίκαιους; Τι θες να πεις;
Άγγελος: Τους δίκαιους του Καμύ.
Αγαθή: Πάλι βιβλία;
Άγγελος: Πάρε καφέ τότε.
Αγαθή: Δεν μας έμεινε;
Άγγελος: Θέλω να έχουμε…
Αγαθή: Για ποιο λόγο; Περιμένουμε κάποιον; Χρόνος. Α, κατάλαβα, μπορεί να ΄ρθει ο ανώμαλος.
Άγγελος: Ναι, μπορεί.
Αγαθή: Καλά, θα σου πάρω και το βιβλίο για να μη λες.
Άγγελος: Δεν είπα τίποτα.
Αγαθή: Το ξέρω.

Του δίνει ένα φιλί και βγαίνει. Ο Άγγελος αρχίζει να παίζει το Allegro non troppo