Σ’ ένα παλιό καφενείο. Μια συνάντηση με το μέλλον. Ο Άγγελος πίνει ένα ελληνικό. Εκείνη τη στιγμή μπαίνει ένας άγνωστος.

Μιχάλης: Δείχνει μια καρέκλα. Μπορώ;

Άγγελος: Κανένα πρόβλημα…. Ο άγνωστος πιάνει την καρέκλα. Είμαι μόνος μου. Ο άγνωστος φέρνει την καρέκλα.

Μιχάλης: Δεν θα έρθει η φίλη σας;

Άγγελος: Η φίλη μου; Πού ξέρετε ότι έχω μια φίλη;

Μιχάλης: Ο λαιμός σας…. Ο Άγγελος πιάνει το δώρο της Αγαθής και χαμογελά.

Άγγελος: Είστε παρατηρητικός.

Μιχάλης: Προσέχω τις λεπτομέρειες που έχουν σημασία.

Άγγελος: Καθίστε… τι θα πάρετε;

Μιχάλης: Το ίδιο αν είναι γλυκό.

Άγγελος: Άλλον έναν παρακαλώ.

Μιχάλης: Είστε μουσικός;

Άγγελος: Πιανίστας.

Μιχάλης: Ετοιμάζετε μια σονάτα ;

Άγγελος: Είστε απίστευτος.

Μιχάλης: Τα δάκτυλά σας είναι απίστευτα.

Άγγελος: Να ‘στε καλά. Χρόνος. Μελετώ την ελληνική σονάτα.

Μιχάλης: Ένα σπάνιο κομμάτι του Μητρόπουλου.

Άγγελος: Γι’ αυτό θέλω να το αναδείξω.

Μιχάλης: Έχετε δίκιο. Χρόνος. Αλλά είναι και όμορφο.

Άγγελος: Ελπίζω να μην το αδικήσω.

Μιχάλης: Δεν υπάρχει λόγος. Του φέρνουν τον καφέ. Ευχαριστώ. Στην υγειά σας.

Άγγελος: Επίσης! Και στα όνειρά μας.

Μιχάλης: Ποια όνειρα;

Άγγελος: Δεν ονειρεύεστε;

Μιχάλης: Δεν γίνεται.

Άγγελος: Δεν καταλαβαίνω

Μιχάλης: Το μέλλον υπάρχει ήδη. Ενώ τα όνειρα.

Άγγελος: Δεν είναι η ελευθερία μας;

Μιχάλης: Είναι ο ύπνος μας. Και κάποιοι πρέπει…

Άγγελος: Μα, γιατί;

Μιχάλης: Για να ζήσει το μέλλον.

Άγγελος: Αλλιώς;

Μιχάλης: Η κυριαρχία του παρόντος δεν θα σταματήσει.

Άγγελος: Η κυριαρχία…. Δεν το σκέφτηκα ποτέ με αυτόν τον τρόπο.

Μιχάλης: Το παρόν φοβάται και το παρελθόν.

Άγγελος: Η μνήμη πληγώνει.

Μιχάλης: Η μνήμη είναι το κομμάτι της ανθρωπότητας που έχουμε μέσα μας.

Άγγελος: Η ανθρωπιά είναι πιο επικίνδυνη ακόμα.

Μιχάλης: Γιατί βλέπει το μέλλον και μέσα στο παρελθόν.

Άγγελος: Είναι τόσο διαφορετικός ο χρόνος;

Μιχάλης: Είμαστε κομμάτια χρόνου που δεν έσπασαν.

Άγγελος: Κι όμως η λήθη…

Μιχάλης: Δεν υπάρχει παντού ούτε πάντα.

Άγγελος: Και στο πιάνο υπάρχει μνήμη.

Μιχάλης: Ειδικά στη σονάτα σας.

Άγγελος: Κάθε φορά που την παίζω γεννιέται ένας ολόκληρος κόσμος.

Μιχάλης: Την επόμενη φορά δεν θα πεθάνει.

Άγγελος: Πώς είναι δυνατόν;

Μιχάλης: Θα σας ακούσω…