Ο βράχος περίμενε χίλια χρόνια
για να δει την ημέρα
μετά την αιωνιότητα.
Είχε διαβάσει για τη μυθολογία
των λουλουδιών του φωτός
και βαστούσε τη νύχτα.
Όταν φάνηκε ο ήλιος με τη δροσιά
είδε το τριαντάφυλλο
και δάκρυσε από χαρά.
Ήταν κόκκινο σαν δειλινό,
λεπτό σαν την ανθρωπιά
και τρυφερό σαν τη στιγμή.
Έτσι τέλειωσε η αιωνιότητα
και άρχισε η ζωή
των ονείρων.