Κανείς πλέον δεν θεωρεί ότι οι επιθετικές φωτιές που έχει υποστεί η Ελλάδα δεν συσχετίζονται με το πολιτικό πλαίσιο. Δεν υπάρχει λόγος να επεκταθούμε στο νοητικό επίπεδο των εμπρηστών διότι δεν αλλάζει το καταστροφικό αποτέλεσμα. Όμως, αφού μερικά άτομα είναι τόσο ευάλωτα, θα πρέπει ν’ αποφεύγουμε προεκλογικές περιόδους κοντά στο καλοκαίρι. Επιθέσεις μπορεί να υπάρξουν και τότε, αλλά δεν θα επιλέγουν ως στόχο δασικές περιοχές. Γενικότερα, το κλίμα της Ελλάδας προσφέρει μεγάλες δυνατότητες για εμπρησμούς τέτοιου τύπου. Κατά συνέπεια, μία αναδίπλωση, και όχι μόνο αναδιάταξη του τομέα, είναι απαραίτητη. Το πλήγμα είναι στιγμιαίο, ενώ η αντίδραση χρειάζεται χρόνο. Αυτό το σχήμα είναι όντως αποτελεσματικό σε πολιτικό πεδίο. Η επίθεση δεν χρειάζεται πολύ υλικό ενώ η άμυνα πρέπει ν’ αντιμετωπίσει ένα συντελεστή πολλαπλασιασμού. Έτσι η επίθεση μπορεί ν’ ανοίξει γρήγορα πολλά μέτωπα που προκαλούν πολιτικό κόστος, όταν δεν είναι καλά δομημένη η άμυνα. Το πρόβλημα με τις επιθετικές φωτιές είναι ότι καταστρέφουν τον εσωτερικό χώρο, δηλαδή το χώρο που θα πρέπει να διαχειριστεί η κυβέρνηση όποια και αν είναι. Κι εδώ βρίσκεται και μία συλλογιστική παγίδα. Αν οι εμπρησμοί έχουν στόχο μία κυβερνητική κρίση και αποδεικνύουν έμμεσα ότι η πυροσβεστική, η αστυνομία και ο στρατός είναι άχρηστοι με μία τέτοια κυβέρνηση, πώς μπορούν ν’ αλλάξουν σε ελάχιστο χρόνο με τη νέα κυβέρνηση εφόσον ως θεσμοί είναι μόνιμοι. Με άλλα λόγια, ακόμα και αν πετυχαίνει εύκολα ένα τέτοιο πλήγμα να δημιουργήσει μία κρίση, δεν επιτρέπει μία αποτελεσματική αντιμετώπιση της διαχείρισης της κρίσης και ακόμα λιγότερο της περιόδου που θα έρθει μετά την κρίση. Η λύση δεν είναι μόνο στο επίπεδο της επίθεσης, δηλαδή του προβλήματος. Το αληθινό πρόβλημα είναι η απόδειξη μίας εναλλακτικής λύσης με τα ίδια μέσα. Η αλλαγή μεθοδολογίας σε θεσμούς όπως η πυροσβεστική, η αστυνομία και ο στρατός χρειάζεται χρόνο, πράγμα που δεν προσφέρει η κρίση εκ φύσεως. Έτσι οι πολιτικές προεκτάσεις των επιθετικών φωτιών δεν είναι μόνο ελάχιστες, αλλά και σύντομες. Αυτό αποδεικνύεται και ιστορικά εξάλλου. Το παράδοξο αυτής της επίθεσης είναι ότι η ανθεκτικότητα της άμυνας προέρχεται από την αδράνειά της, δηλαδή τη μονιμότητά της. Η καταστροφή προκαλεί κόστος στη χώρα και όχι στο κρατικό σύστημα. Με άλλα λόγια, ως επίθεση κατά της κυβερνητικής οντότητας, οι επιθετικές φωτιές δεν είναι αποτελεσματικές μακρόχρονα, διότι δεν πλήττουν το αδρανειακό σύστημα. Το πρόβλημα τώρα είναι το εξής. Οι εμπρηστές έχουν τη δυνατότητα να κατανοήσουν τα συμπεράσματα μιας στρατηγικής ανάλυσης; Η επινόηση τέτοιων επιθέσεων πρέπει να έχει κι άλλους σκοπούς για να έχει κάποιο νόημα, ακόμα και με τόσο μεγάλο κόστος για την πατρίδα.