Εσύ που ακούς τα λόγια της θυσίας μας
πώς αντέχεις αυτά που κάνουν οι δικοί μας;
Δεν σε πικραίνει η προδοσία τους;
Δεν σε πονά η καρδιά σου;

Όχι!

Η πατρίδα μας είναι ο χρόνος.
Μην κοιτάς μόνο αυτά που βλέπεις.
Τα μεγαλύτερα ταξίδια είναι ακίνητα.
Πάνω στο νησί μας, κοίτα τη θάλασσα.

Πώς;

Η κοινωνία σάπισε ακόμα και τις λύπες.
Η αδιαφορία είναι αθάνατη.
Τα λόγια είναι κούφια.
Κι ο πόνος νεκρός.

Όχι!