– Γιατί προσέχεις τα παιδιά;
– Γιατί είναι οι επόμενοι άνθρωποι.
– Κι αν γίνουν άτομα;
– Αυτό γίνεται όταν δεν τα προσέχουμε.
– Θέλουν προστάτες λοιπόν;
– Θέλουν σημεία αναφοράς για να γνωρίσουν τον κόσμο.
– Δεν είναι σκληρό για τα παιδιά;
– Πάνω στην πέτρα χτίζουμε.
– Κι όμως τους αρέσει η αμμουδιά.
– Η ζωή είναι ένα δώρο.
– Τι εννοείς;
– Δεν είναι μόνο παιχνίδια.
– Ούτε ψωμί φαντάζομαι.
– Ακριβώς.
– Το παιχνίδι είναι το πρώτο μέρος του συστήματος.
– Και το ψωμί το δεύτερο.
– Πρέπει να είμαστε προσεχτικοί όταν μας διασκεδάζουν.
– Είναι η αρχή της εκμετάλλευσης.
– Και μετά πώς να οπισθοχωρήσουν τα παιδιά.
– Δηλαδή ακόμα και τα παιχνίδια πρέπει να τα επιλέγουμε;
– Και τα παιχνίδια είναι γνώση.
– Δεν πρέπει να παραμείνουν μόνο πληροφορία.
– Έτσι τα παιδιά γίνονται άτομα.
– Έτσι πεθαίνουν οι μικροί άνθρωποι.
– Και τα προικισμένα;
– Είναι το πρόβλημα της κοινωνίας.
– Το πρόβλημα;
– Πρέπει να τα μετατρέψει σε κανονικά όσο πιο γρήγορα γίνεται.
– Και γιατί;
– Αλλιώς θα επηρεάσουν το δόγμα της κοινωνίας.
– Δεν καταλαβαίνω πού είναι το πρόβλημα.
– Μου θυμίζεις τον Ιωσήφ Κ. του Κάφκα.
– Γιατί;
– Πέθανε χωρίς να καταλάβει το πρόβλημα.
– Θα με σπάσεις;
– Η κοινωνία δεν έχει αξίες μόνο αρχές.
– Γι’ αυτό κινδυνεύει από τα προικισμένα;
– Τα προικισμένα παιδιά δεν έχουν αρχές, ανήκουν μόνο στην ανθρωπότητα.