Βλέποντας τη θλίψη στο βλέμμα σου
αποφασίσαμε να δώσουμε την ψυχή μας προς θέασιν.
Το τραίνο ήτανε πλήρες ανωνύμων
κι εμείς δεν θέλαμε να σ’ αφήσουμε μόνη μέσα στις σκέψεις σου.
Τότε κάναμε εισβολή στον διάδρομο
για να συντρίψουμε την αδιαφορία του κόσμου.
Καταδιώξαμε τις αποκτημένες ιδέες και τα ταμπού
κι εσύ είδες ότι το γελοίο δεν σκοτώνει.
Όσο για την καμπίνα σου, την πλημμυρίσαμε
με ανθρωπιά για το ταξίδι ως το τέλος της νύχτας.
Μας άφησες στην αποβάθρα
γιατί η φιλία μας σε υπερχείλισε.
Μα ήξερες ήδη πως ακόμη και μετά το θέαμα
θα ήμασταν πάντα μαζί σου εις πείσμα όλων.