– Δεν υπάρχουν πια. 
– Ποιοι; 
– Οι δικοί μας. 
– Κι έχουμε μείνει πάλι μόνοι. 
– Και τότε ήμασταν μόνοι. 
– Μόνο που τώρα το ξέρουμε. 
– Δεν αλλάζει τίποτα. 
– Και τώρα ποιος θα πεθάνει για μένα; 
– Εγώ. 
– Μα εσύ έχεις ήδη πεθάνει. 
– Παραμένω όμως ο παλιός σου στρατιώτης. 
– Θα πέθαινες δύο φορές για μένα; 
– Δεν έχει άλλο σκοπό η ζωή μου. 
– Γι’ αυτό επέστρεψες; 
– Δεν μπορούσα να φύγω. 
– Μα γιατί; 
– Είσαι η πατρίδα μου. 
– Είμαι μόνο ένα σώμα. 
– Είσαι το μόνο χώμα που μου ανήκει. 
– Και δεν μπορείς να με ξεχάσεις; 
– Μόνο το θάνατό μου μπορώ να ξεχάσω. 
– Εγώ δεν μπόρεσα να τον ξεχάσω. 
– Δεν ήθελα να σε πληγώσω. 
– Εσύ πληγώθηκες, για να με σώσεις. 
– Δεν γινόταν αλλιώς. 
– Μα γιατί, γιατί; 
– Ήσουν μόνη. 
– Κι εσύ ήσουν μόνος. 
– Ήμουν μόνο για σένα. 
– Και τώρα; 
– Είμαι πάλι εδώ μόνο για σένα. 
– Η πατρίδα σου; 
– Τα βουνά μας. 
– Κι εμείς. 
– Όπως παλιά…. 
– Όπως πάντα. 
– Τότε ας πεθάνουμε μαζί. 
– Πρέπει να ζήσουμε πρώτα. 
– Ας ζήσουμε τότε. 
– Τώρα και μαζί.