Στις δημοκρατίες, κυρίως όταν είναι ασταθείς, έχουμε την τάση να θεωρούμε πως οι εκλογές είναι απολύτως τυπικές και κυρίως ανώφελες. Λησμονούμε πως αυτό το κεκτημένο είναι σπάνιο και πως πρέπει επιπλέον να το διεκδικήσουν πολλές περιοχές του κόσμου. Μόνο αν λάβουμε αυτό ως δεδομένο, μπορούμε να αντιληφθούμε τη σημασία των προεδρικών εκλογών στο Αρτσάχ. Η περιοχή αυτή δεν είναι απλώς συμβολική. Αποτελεί ένα πλήρες σύμβολο. Πέρα από την ικανότητα του αρμενικού λαού να απελευθερώσει κατεχόμενα και θεωρούμενα ως απόρθητα από την προπαγάνδα εδάφη, το Αρτσάχ αντιπροσωπεύει μια πραγματική γεωπολιτική συμβολή για την Αρμενία που δεν μπορεί να αποκλειστεί από το γεωστρατηγικό πλαίσιο. Τη στιγμή που ορισμένοι θα ήθελαν να εγκαταλείψουμε αυτό που οι δικοί μας πλήρωσαν τόσο ακριβά με τη θυσία τους, βλέπουμε πως η αντίσταση οργανώνεται και πως οι προεδρικές εκλογές θα διεξαχθούν με επιτυχία. Θα διασφαλιστούν εξάλλου από την παρουσία 275 διεθνών παρατηρητών, προκειμένου οι Αζέροι να μην μπορέσουν να μας κατηγορήσουν για εκλογική νοθεία. Το διακύβευμα αυτών των προεδρικών εκλογών υπερβαίνει κατά πολύ τις ανησυχίες εθνικής φύσεως. Το Αρτσάχ δείχνει το δρόμο της αντίστασης αλλά και της αποτελεσματικότητας, παρά την έλλειψη στρατιωτικών μέσων και τη σχεδόν πλήρη απουσία εξωτερικής εφοδιαστικής βοήθειας. Γιατί δεν πρέπει να λησμονούμε τις συνθήκες που έπρεπε να αντιμετωπίσουν οι αγωνιστές μας. Τίποτα εν μέσω του πουθενά, στη χώρα της πέτρας, αυτό ήταν το σκηνικό τους. Μέσα στην ουτοπία και την πιο ακραία δυσπιστία, αυτός ήταν ο τόπος διεξαγωγής των επιχειρήσεων. Επίσης, οι προεδρικές εκλογές είναι μία νέα μορφή νομοθετικής τιμής που τους αποδίδουμε. Κάθε ψηφοδέλτιο αποτελεί μία υπογραφή στη διαμαρτυρία της μνήμης. Ακόμη και αν κάποιοι επιθυμούν να ξεκινήσουν τις διαπραγματεύσεις της λήθης, η παρουσία μας, έστω και παθητική, τους ενοχλεί. Η ίδια μας η ύπαρξη αποτελεί μία μορφή αντίστασης έναντι της καταπίεσης της εξίσωσης των πολιτισμών. Ο λαός της Αρμενίας δεν είπε την τελευταία του λέξη. Παρά τη γενοκτονία που διήρκεσε από το 1896 έως το 1923 με τις διάφορες μορφές της, ο λαός της Αρμενίας εξακολουθεί να αντιστέκεται. Με τις προεδρικές εκλογές, αποδεικνύουμε στην ομάδα του Minsk ότι όλα είναι δυνατά, ακόμη και το αδιανόητο. Επιπλέον, τους δείχνουμε πως πρέπει να στηριχτούν σε μας είτε το θέλουν είτε όχι. Δεν είμαστε ένα φθαρτό προϊόν. Δεν έχουμε ημερομηνία λήξης. Κατά το πρότυπο πολιτισμών που διέσχισαν το χρόνο για να προσφέρουν ό,τι μπορούσαν στην κληρονομιά της ανθρωπότητας, δεν φοβόμαστε τη σημερινή υπεροχή των κοινωνιών της λήθης. Δουλεύουμε το παρελθόν για να δημιουργήσουμε το μέλλον? αυτό είναι το παρόν μας. Δείχνοντας πως μπορούμε να οργανώσουμε προεδρικές εκλογές σύμφωνα με όλα τα κριτήρια του διεθνούς δικαίου, αποδεικνύουμε ότι το αδύνατο για ορισμένους, αποτελεί την πραγματικότητα κάποιων άλλων. Οι προεδρικές εκλογές είναι επίσης κρίσιμες για μία επίδειξη δύναμης αυτών που άλλοι ονομάζουν αδύναμους. Σημαίνει πως ξεχνούν ότι ακόμη και τα θύματα μπορούν να αποκτήσουν δύναμη όταν τους προστατεύει το δίκαιο.