– Θα ήθελα να σου δείξω μια φωτογραφία αλλά δεν τολμώ…
– Γιατί;
– Φοβάμαι την αντίδρασή σου…
– Είναι λοιπόν τόσο φοβερή αυτή η φωτογραφία;
– Δεν είναι αυτή που είναι φοβερή.
– Τι είναι λοιπόν;
– Το έγκλημα!
– Το έγκλημα;
– Ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
– Για τι πρόκειται ακριβώς; Φαίνεσαι ταραγμένος.
– Πρόκειται για την ιστορία μου.
– Δεν ήξερα πως ο λαός σου υπέστη μια γενοκτονία.
– Δεν σου κρατώ κακία για αυτό.
– Μα κρατώ κακία εγώ στον εαυτό μου.
– Δεν είχες γεννηθεί το 1933.
– Ούτε πέθανα τότε.
– Εξακολουθείς να θέλεις να σου δείξω τη φωτογραφία;
– Ναι, ασφαλώς.
– Δεν θα μου κρατήσεις κακία που θα σε κάνω να υποφέρεις.
– Αυτό δεν είναι φιλία;
– Ορίστε.

Το σοκ είναι ανυπόφορο. Ο φίλος του επιχειρεί να κρύψει τη φωτογραφία.

– Όχι, πρέπει να τη δω γιατί βρίσκεται στην ψυχή σου.
– Είναι αλήθεια. Είναι χαραγμένη στην ψυχή μου.
– Λυπάμαι πραγματικά που ποτέ δεν…
– Μην το λες αυτό… Δεν τολμούσα να σου μιλήσω για αυτό.
– Μα γιατί;
– Φοβήθηκα πως θα κατηγορηθώ.
– Να κατηγορηθείς γιατί;
– Για προπαγάνδα.
– Είσαι τρελός!
– Όχι, αλλά η κοινωνία είναι παράλογη.
– Έτσι, κάποιοι αμφισβητούν την ύπαρξη αυτής της γενοκτονίας.
– Ναι, στο όνομα της πολιτικής.
– Ο θάνατος δεν είναι πολιτική.
– Το έγκλημα όμως, είναι.
– Είναι ένα έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας.
– Μόνο που μερικές φορές η ανθρωπότητα είναι ελάχιστοι άνθρωποι.
– Στο εξής θα ανήκω σε αυτούς.