– Γιατί πρέπει να πας εκεί; 
– Για τη δικαιοσύνη. 
– Κι αν γυρίσεις νεκρός; 
– Θα σημαίνει ότι αν δεν πήγαινα θα πέθαινε κάποιος άλλος. 
– Ποιος θα γράψει την ιστορία; 
– Τα οράματά μας. 
– Και τα όνειρά μας. 
– Είναι πλέον κοινωνικά. 
– Η κοινωνία του ονείρου. 
– Και η ανθρωπιά του οράματος. 
– Μα τα λουλούδια; 
– Μη ξεχνάς τις πέτρες. Μόνο εκείνες έζησαν τη γενοκτονία. 
– Θ’ αγγίξεις τις πέτρες; 
– Μ’ αγγίζουν ήδη. 
– Γι’ αυτό είσαι τόσο σκληρός; 
– Ακόμα και σπασμένη η πέτρα παραμένει σκληρή. 
– Οι άλλοι όμως βλέπουν μόνο τη σκληρότητα. 
– Ενώ η ουσία είναι μόνο το σπάσιμο. 
– Μα γιατί; 
– Εκεί βρίσκεται ο πολιτισμός του ανθρώπου. 
– Στις σπασμένες πέτρες; 
– Οι άλλες ανήκουν στη λήθη. 
– Τότε να σπάσεις μία πέτρα και για μένα.