Εκεί κάτω από τα πεύκα

περιμέναμε τον κόσμο του πάθους.

Είχαμε μάθει για τo κυπαρίσσι

και στρίψαμε το βλέμμα μας.

Κάθε στιγμή ήταν κι ένας θάνατος

της λήθης που δεν άντεχε το τέρας

της μνήμης και πεθάναμε μαζί

για να μη χαθεί ο σελιδοδείκτης.

Τότε τα πεύκα λύγισαν με μας.