– Γιατί γράφεις πράγματα που δεν είναι κατανοητά; 
– Δεν τα γράφω για τώρα. 
– Για πότε, τότε; 
– Για το μέλλον. 
– Και για ποιούς; 
– Για τους μαθητές που δεν γεννήθηκαν ακόμα. 
– Και αν δεν γεννηθούν; 
– Θα είμαι ο τελευταίος δάσκαλος. 
– Όπως ήσουν ο πρώτος άνθρωπος. 
– Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. 
– Μα γιατί; 
– Υπάρχει ανάγκη. 
– Για ποιόν; 
– Την ανθρωπότητα. 
– Τόσο βάρος για τόσο λίγους. 
– Τόσο λίγοι για τόσο βάρος. 
– Μα δεν υποφέρεις. 
– Υποφέρεις για μένα. 
– Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. 
– Είμαι το μελάνι σου και είσαι η πένα μου. 
– Γράφω με τη ζωή σου. 
– Πεθαίνω με τη γραφή σου. 
– Θυσιάζεσαι για μένα. 
– Γι’ αυτό υποφέρεις για μένα. 
– Αν δε γράψω δε θα μάθουν. 
– Κι αν δεν πεθάνω δε θα ζήσουν.