– Εκατό χρόνια πέρασαν…
– Τα χειρόγραφα δεν ξέχασαν. 
– Όμως ποιος τα θυμόταν; 
– Κανείς. Μα τώρα… 
– Τα διαβάζουμε και πάλι. 
– Ένας ολόκληρος κατάλογος. 
– Τι να έψαχνε άραγε; 
– Την εξέλιξη… 
– Της αυτοκρατορίας; 
– Της εξουσίας. 
– Μέσα από τους σουλτάνους διαβάζουμε και την ιστορία μας. 
– Είναι και αυτός ένας λόγος. 
– Μάλλον τεκμήριο. 
– Λες να ήξερε για τη λήθη. 
– Ο Αλέξανδρος ζούσε μέσα στη μνήμη. 
– Άρα σίγουρα ήξερε. 
– Για ποιον τα σημείωσε όλα αυτά; 
– Για το βιβλίο του. 
– Μα δεν εκδόθηκε. 
– Για το βιβλίο της ιστορίας. 
– Τότε; 
– Τώρα! 
– Οι προδοσίες υπήρχαν και παλιά. 
– Είχε ζήσει μερικές. 
– Μπορούσε λοιπόν να μαντέψει μερικές από τις επόμενες. 
– Πέρασαν εκατό χρόνια… 
– Και τα πράγματα δεν άλλαξαν. 
– Οι άνθρωποι είναι πάντα σπάνιοι. 
– Πρέπει να καταγράψουμε την προσπάθειά του. 
– Θα το κάνουμε. Αλλά για ποιον; 
– Για τους άλλους. 
– Μα είναι αγέννητοι. 
– Για τον Αλέξανδρο. 
– Μα είναι νεκρός. 
– Κι εμείς ζωντανοί. Αυτό είναι το χρέος μας. 
– Όταν θα προσπαθήσουν να τα ξεχάσουν όλα…
– Οι καταγραφές θα θυμούνται. 
– Γράφε και θα διορθώνω. 
– Διόρθωνε και θα γράφω. 
– Κι αν μας ξεχάσουν; 
– Θα περάσουν εκατό χρόνια…