Η αίθουσα δεν ήταν άδεια. 
Υπήρχαν άνθρωποι. 
Σε κοίταζαν σιωπηλά. 
Δεν ήξεραν για την επανάσταση. 
Τους είχαμε πει μόνο για θέατρο. 
Έτσι όταν σηκώθηκες αργά 
δεν κατάλαβαν το έκανες. 
Περίμεναν την κίνηση 
μα άκουσαν την κραυγή του πάθους. 
Τότε ένας ολόκληρος λαός 
ξεχείλισε μέσα τους 
και ήπιαν το φως σου. 
Έτσι τέλειωσε η νύχτα.