Πόσοι ήξεραν την αξία του τίποτα; 
Η κοινωνία είχε αποφασίσει. 
Το τίποτα θα ήταν η ανθρωπιά. 
Και θα ήταν καταδικασμένη να ζήσει 
για να ξέρουν όλοι τι σημαίνει 
το τίποτα της κοινωνίας. 
Τότε τόλμησες για το αίμα μας 
να χάσεις το κόκκινό σου. 
Πήγες με τους δικούς σου 
εκεί που δεν έπρεπε 
για να γίνει η επανάσταση 
που δεν ήλπιζε κανείς. 
Ούτε εσύ το ήλπιζες 
δεν υπήρχε λόγος. 
Ήξερες το ανούσιο της ελπίδας. 
Έφτιαξες τα κορμιά μας 
για να παλέψουν με τη λήθη. 
Οι ελεύθεροι σκλάβοι 
δεν ήταν τίποτα. 
Γι’ αυτό τους επέλεξες για τη μάχη. 
Κανείς δεν τους υπολόγιζε. 
Δεν είχαν καμιά αξία. 
Ήταν μόνο άνθρωποι. 
Έτσι αποφάσισες να κάνεις 
τα πάντα για το τίποτα. 
Δεν ξέραμε όμως 
την ουσία της θυσίας. 
Δεν ξέραμε ότι 
έπρεπε να πεθάνεις 
για να ζήσουμε το όραμα. 
Μας είχαν μιλήσει 
μόνο για τα όνειρα 
και δεν πιστεύαμε 
τους επόμενους. 
Ήμασταν οι προηγούμενοι 
μόνοι μόνο με σένα. 
Για να έρθει ο επόμενος κόσμος 
έπρεπε να ζήσουμε το θάνατό σου. 
Και τον ζήσαμε.