– Δεν λες τίποτα;
– Η ουσία έχει ειπωθεί.
– Πότε; Πώς;
– Μέσα στο μέλλον, μέσα στη σιωπή.
– Και εσύ, ποιος είσαι;
– Το ξεχασμένο παρελθόν.
– Ωστόσο, σε ακούω
– Αλλά δεν με καταλαβαίνεις.
– Γιατί το λες αυτό;
– Γιατί δεν είσαι ήδη νεκρός.
– Αυτός είναι ο μόνος λόγος;
– Γιατί δεν έχεις ακόμα γεννηθεί.
– Δεν είμαι λοιπόν παρά μόνο στη σκέψη σου;
– Είσαι η μοναξιά μου.
– Και η κοινωνία;
– Η έρημός μου.
– Τέτοια είναι η ουσία του ανθρώπου.