Πριν γεννηθείς δεν ήξερα πώς να πεθάνω. 
Σ’ έψαχνα μέσα μου γιατί δεν υπήρχες ακόμα. 
Ο κόσμος ήταν άδειος, κενός, δίχως ζωή. 
Κι εσύ δεν μιλούσες. 
Σε περίμενα ακούγοντας τη σιωπή σου. 
Έλεγες για την αγάπη μας. 
Έκλεβες κομμάτια του παρελθόντος μου για να δημιουργήσεις το μέλλον. 
Ήσουν γυμνός σαν τον ήλιο μα ήμουν μέσα στη νύχτα. 
Ήσουν γλυκός σαν τον ωκεανό μα ήμουν στην παγωμένη γη. 
Σε κοίταζα μα δεν σ’ έβλεπα. 
Είχα μόνο τον πόνο μου για να σε νιώσω κοντά μου. 
Είχες μόνο το κορμί μου για να νιώσεις τον κόσμο. 
Ήσουν η ζωή μου. 
Κι ήμουν ο κόσμος σου. 

Δεν ήξερα πώς να γεννηθώ πριν πεθάνεις. 
Σ’ έψαχνα παντού γιατί δεν υπήρχες πια. 
Ο κόσμος ήταν άδειος, κενός, δίχως ζωή. 
Κι εσύ μιλούσες. 
Δεν σε περίμενα κλαίγοντας τη σιωπή σου. 
Δεν έλεγες πια για την αγάπη μας. 
Έκλεισες κομμάτια του μέλλοντος μου για να δημιουργήσεις το παρελθόν. 
Ήσουν νεκρός σαν τον κρίνο μα ήμουν μέσα στο λιβάδι. 
Ήσουν γλυφός σαν τον ουρανό μα ήμουν στην πέτρινη γη. 
Σε κοίταζα μα δεν σ’ έβλεπα. 
Είχα μόνο τον πόνο μου για να σε κρατήσω κοντά μου. 
Είχες μόνο την πληγή μου για να νιώσεις τον κόσμο. 
Ήσουν ο θάνατός μου. 
Κι ήμουν ο κόσμος σου.