– Πέντε όπως πέντε…
– Δεν το είχα σκεφτεί πριν.
– Ούτε εγώ.
– Τότε πώς θα το σκεφτόμουνα εγώ;
– Δεν υπήρχε η ανάγκη.
– Και τώρα;
– Τώρα είμαι εδώ.
– Είσαι η ανάγκη μου;
– Είμαι το παρά πέντε.
– Φτάσαμε.
– Δεν θ’ ανοίξεις την πόρτα;
– Δεν υπάρχει ανάγκη.
– Υπάρχω όμως.
– Αυτό είναι ήδη όμορφο.
– Ωραία!
– Τώρα είμαστε στην ώρα μας.