28181 - Σχετικά με την απουσία αντιπροσωπευτικότητας του Polisario – Δήλωση στα Ηνωμένα Έθνη, Νέα Υόρκη, 05/10/2016

Ν. Λυγερός
Μετάφραση από τα γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά

Ένα από τα θεμελιακά προβλήματα για την επίλυση της σύγκρουσης της Σαχάρας είναι η απουσία αντιπροσωπευτικότητας του Polisario. Γιατί δεν επιτρέπει να ξεκινήσει μία διαδικασία δομικών αλλαγών. Έτσι στις 7 Οκτωβρίου θα έχουμε εκ νέου μία επιβεβαίωση, αφού οι ελεύθερες εκλογές θα διεξαχθούν στις επαρχίες του Νότου, όπου όλοι οι Sahraouis θα μπορέσουν να εκφραστούν χωρίς να φοβούνται τίποτα, το Polisario δεν θέλει να καταδείξει τη μάζα του με αριθμούς, πολύ περισσότερο να προβεί σε απογραφή του πληθυσμού μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Tindouf. Έτσι πάνω στο τοπικό πλαίσιο, κρύβεται πίσω από την απουσία συγκεκριμένων αριθμών. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη γιατί στερείται πραγματικά ανθρώπινου δυναμικού από τη μια πλευρά εξαιτίας του δογματισμού του κι από την άλλη πλευρά από την ανικανότητά του να εντάξει νέους στους σκοπούς του. Κάτω από μια αρτηριοσκληρωτική μορφή, συνεχίζει να διακηρύττει τα δικαιώματα μιας οντότητας που δεν ελέγχει καθόλου. Επιπλέον, με τον θάνατο του ηγέτη του, υπό την κάλυψη μιας εκλογής με έναν μόνο υποψήφιο, ονομάστηκε ο επικεφαλής με αυτόν τον τρόπο ένα άτομο ριζοσπάστης και πολεμοχαρής χωρίς αληθινή δημοκρατική διαδικασία, έχοντας επίγνωση ότι το ίδιο το άτομο δεν έχει ακόμα απαντήσει στις κατηγορίες του βασανιστή και του βιαστή που τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει την Ισπανία για να μην πέσει στη δικαιοσύνη αυτής της χώρας. Έτσι ακόμα κι αυτή η μορφή αντιπροσωπευτικότητας δεν είναι αποδεκτή για όλους αυτούς που υπερσπίζονται τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Αυτή η συνολική αρνητική εξέλιξη της συμπεριφοράς του Polisario έχει ποικίλες συνέπειες στην κατάσταση της Rasd που εμφανίζεται όλο και περισσότερο ως μια κούφια οντότητα στερούμενη κάθε δύναμης. Αυτό είναι άλλωστε η μεγαλύτερη αλήθεια ότι πολλές χώρες που την είχαν αναγνωρίσει μέσα σε ένα πλαίσιο ιδεολογικό, έχουν σταδιακά συνειδητοποιήσει το κενό που αντιπροσωπεύει και έχουν αποσύρει την αναγνώρισή τους. Έτσι η παγίδα, ψεύτικη η ίδια, μεταμορφώνει την ίδια. Γιατί είναι απλά αδύνατον να ζητάς από τα Κράτη μια αναγνώριση, ενώ πρόκειται για μια δομή ανύπαρκτη σε διεθνές πλαίσιο. Και για στρέψει το σύνολο, ώστε τα Ηνωμένα Έθνη να αναγκαστούν να βρουν μια λύση δίκαιη, βιώσιμη, απτή, αξιόπιστη και διπλωματική, βλέπουμε ότι το Polisario κλείνεται σε μία ολοκληρωτική πολιτική που δεν αρμόζει καθόλου στην εποχή μας, τόσο είναι ακραία και απάνθρωπη για τους κατοίκους των στρατοπέδων της Tindouf.
Η έλλειψη αντιπροσωπευτικότητας του Polisario έχει τώρα συνέπειες και στην Αφρικανική Ένωση. Πράγματι αυτή έχει ως επίκεντρο χώρες που είχαν αναγνωρίσει τη Rasd μέσα σε ένα πλαίσιο κυρίως ιδεολογικό αλλά χωρίς καμία σχέση με την πραγματική φύση του προβλήματος. Έτσι με την εξέλιξη της πολιτικής σε παγκόσμιο πλαίσιο, κάποιες χώρες της Αφρικής ακολούθησαν φυσικά το μονοπάτι της απο-αναγνώρισης. Αυτή η μεταστροφή θέσης που αρχικά θεωρήθηκε ως μια διόρθωση ενός διπλωματικού λάθους, μετατράπηκε σε ένα ιστορικό γεγονός που αντιπροσωπεύει μια στρατηγική μεταστροφή και τελικά μια διπλωματική αποτυχία για το Polisario.
Αυτή η κατάσταση δείχνει καθαρά ότι οι αφρικανικές χώρες δεν έχουν πλέον πειστεί για την αξία αυτής της δομής. Είναι άλλωστε για αυτόν τον λόγο που η Κίνηση των 28 Αφρικανικών Κρατών στάλθηκε στην Προεδρία της Αφρικανικής Ένωσης. Αυτό το σύνολο των Αφρικανικών Κρατών δεσμεύτηκε να επιταχύνει με τρόπο αποτελεσματικό μια αλλαγή φάσης που είναι απαραίτητη από την μια πλευρά από την επιστροφή του Μαρόκο στην Αφρικανική Ένωση και από την άλλη με την αποπομπή της Rasd έτσι ώστε να υπάρχει μια συμβατή στρατηγική με το όραμα των Ηνωμένων Εθνών που αναζητά μια επίλυση της σύγκρουσης χωρίς κανένα πολεμικό χαρακτήρα.
Έτσι η μη αντιπροσωπευτικότητα του Polisario και η απο-αναγνώρισή του από αφρικανικές χώρες δείχνει το δρόμο προκειμένου να ελευθερωθεί αυτός ο πληθυσμός από την αιχμαλωσία του Polisario και τις ακραίες επιρροές. Αυτό δείχνει τελικά ότι δεν πρόκειται για μια διαδικασία αποαποικιοποίησης αλλά κυρίως για απελευθέρωση ενός πληθυσμού που θέλει ένα μέλλον απαλλαγμένο από κάθε απάνθρωπο έγκλημα, όπως τα βασανιστήρια και οι βιασμοί για τα οποία έχει κατηγορηθεί ο αρχηγός του Polisario.