Ανάμεσα στα γράμματα και στις σειρές 
τα γερμανικά χειρόγραφα 
έλεγαν για έναν κρυμμένο πόνο. 
Δεν ήταν μόνο ο θάνατος του πατέρα, 
ο γιος του σεβασμού και το ταλέντο της μοναξιάς. 
Οι σφραγίδες και τα γραμματόσημα 
μαρτυρούσαν περισσότερα 
για τις δυσκολίες της εποχής. 
Πάνω σε μία μικρή κάρτα 
δεν χωρούσε η κατοχή. 
Υπήρχε όμως και ο χρόνος 
εκείνος που ξεπερνά 
ακόμα και τις πιο μαύρες νύχτες. 
Ήταν εκείνος που δεν ξεχνά, 
εκείνος που ζει με το πάθος του μέλλοντος.