Ανάμεσα στις πιο μαύρες óåëßäåò της ιστορίας
βάλαμε τον πιο φωτεινό σελιδοδείκτη μας.
Δεν θέλαμε να ξεχάσουμε.
Δεν μπορούσαμε.
Δεν έπρεπε.

Η σφήνα της μνήμης με τα δάκρυα της θυσίας
άνοιγε και πάλι το βιβλίο του πάθους
εκεί που το είχε κλείσει η λήθη.
Και το φως της έλουζε τα αθώα θύματα
με το αθάνατο νερό της ανθρωπιάς.

&copy Σύνη Αναστασιάδη