Κοντά στην ακρογιαλιά αργοπέθαινες σιωπηλά.
Κανείς δεν πρόσεχε το βλέμμα της ανάγκης.
Κάπου έβλεπες τις ιστορίες της κατοχής.
Κάποιο σημάδι έκλεψες με τα κάστανα.
Η σόμπα δεν έκαιγε πια το πετρέλαιο.
Η φωτιά δεν είχε πλέον νόημα.
Η μοναξιά δεν άλλαζε τίποτα για σένα.
Η ζωή τα είχε κανονίσει από την αρχή.
Μόνος μέσα στη δουλειά και στον αγώνα
μού έλεγες για τις κόκκινες σιωπές.
Μα δεν είχα ζήσει ακόμα τον θάνατό σου
μόνο την αγάπη σου για τους επόμενους.