Όλοι πέθαιναν ψάχνοντας το νόημα της ζωής. 
Εμείς ζούσαμε με την έννοια του θανάτου. 
Όλοι έκλαιγαν τους χαμένους φίλους. 
Εμείς δεν ξεχνούσαμε την ιστορία τους. 
Η κοινωνία μάς καταδίκαζε διότι θυμόμασταν. 
Ενώ ξέραμε ότι δεν είχε νόημα. 
Η κοινωνία μάς έσπασε τα φτερά 
κι εμείς ως δαιμονισμένοι άνθρωποι 
αποφασίσαμε να την ξεχάσουμε 
για να σώσουμε την ανθρωπιά.