Περίμεναν αυτόν που περίμεναν, 
όμως ήρθε ο άλλος, ο άνθρωπος. 
Δεν μιλούσε με τον ίδιο τρόπο, 
δεν άγγιζε τα ίδια θέματα. 
Κοιτούσε μόνο τα παιδιά 
και άκουγε μόνο τις σκέψεις τους. 
Έβλεπαν τον άνθρωπο 
με την καρέκλα 
και κατάλαβαν ότι δεν έπρεπε πια 
να γονατίζουν για να υπάρχουν.