Η αναδίπλωση της γαλλικής γεωστρατηγικής στη νοτιοανατολική Μεσόγειο δεν αλλάζει μόνο τα τοπικά δεδομένα, προσφέρει και νέες δυνατότητες. Το αγγλοαμερικανικό μονοπώλιο της περιοχής δεν επιτρέπει μία γνήσια ευρωπαϊκή προσέγγιση. Η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση επέκτεινε το ευρωπαϊκό F.I.R. μέσω της Ελλάδας και ειδικά του Καστελόριζου. Η ένταξη με ευρωπαϊκό κεκτημένο επέτρεψε περιπολίες γύρω από την Κύπρο σε τέσσερις ευρωμεσογειακές χώρες μεταξύ των οποίων η Γαλλία. Η χρήση γαλλικού οπλισμού στην Κύπρο ενισχύεται σε όλους τους τομείς: ελικόπτερα, πύραυλοι και όπλα. Οι δυνατότητες που προσφέρουν τα FAMAS στο πεζικό είναι ασύγκριτες με το παρελθόν. Και τα χαρακτηριστικά των EXOCET επαρκούν για την ενίσχυση του ναυτικού της Κύπρου. Οι πρόσφατες επεκτάσεις όσον αφορά στη στρατιωτική συμφωνία σταθεροποιούν ένα νέο συμμαχικό πλαίσιο όπου τα συμφέροντα είναι αμοιβαία. Τα στοιχεία είναι μάλιστα τόσο θετικά και δυναμικά που διαμορφώνουν τα γεωστρατηγικά δεδομένα. Μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, η Κύπρος παίζει πια έναν ρόλο στρατηγικό. Μπορεί η γεωγραφία της να μην άλλαξε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αλλάζει η γεωστρατηγική. Το ενδιαφέρον είναι ότι είναι πια ευρωπαϊκή με τη διπλή έννοια της λέξης. Σε αυτήν τη φάση υπάρχει μια διαφοροποίηση και με τα ελληνικά δεδομένα που παραμένουν συντηρητικά για να μην πούμε παθητικά. Βέβαια, το πλαίσιο για την Ελλάδα δεν είναι τόσο στρατιωτικό όσο είναι πολιτικό. Η έλλειψη εμβέλειας δεν προέρχεται από τις στρατηγικές αναλύσεις, αλλά από τις πολιτικές αποφάσεις που συχνά είναι ισόμορφες με μη αποφάσεις. Ένα άλλο στοιχείο, ενδιαφέρον για τα δεδομένα μας, είναι ότι η πρόσβαση της Γαλλίας μέσω της Κύπρου στην περιοχή ενδυναμώνει τα στρατιωτικά δεδομένα της Ελλάδας. Ακόμα και το ενιαίο αμυντικό δόγμα μπορεί να πλαισιωθεί από μία γενικότερη στρατηγική. Η αποτελεσματικότητα του όλου πλαισίου επηρεάζει και τη διακρατική σχέση. Το τελευταίο στοιχείο είναι ότι η πρόσφατη συμφωνία απορρίπτει τις αρνητικές ερμηνείες μερικών αναλυτών που υπονοούσαν ότι είχαμε χάσει μια σπουδαία ευκαιρία μέσω του σχεδίου και ότι θα είχαμε αρνητικές επιπτώσεις στις σχέσεις μας με τις ευρωπαϊκές χώρες. Το αντιπαράδειγμα της Γαλλίας είναι τόσο τρανταχτό που οι ίδιοι αναλυτές προσπαθούν να ξεχάσουν και να ξεχαστούν τα λεγόμενά τους. Δεν τολμούν να τα προβάλουν τώρα διότι δεν μπορούν ν’ αντισταθούν στο αυτονόητο. Σε κάθε περίπτωση, οι νέες σχέσεις και σε διακρατικό επίπεδο αλλά πάντα μέσα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διαμορφώνουν αναγκαστικά και τις παραδοσιακές σχέσεις οι οποίες θα αναγκαστούν να προσαρμοστούν και να εμπλουτιστούν, αν δεν θέλουν να καταρρεύσουν εντελώς. Με άλλα λόγια, υπάρχει ένα καταλυτικό γεωστρατηγικό πλαίσιο που προκαλεί έμμεσα αναθεωρήσεις όχι μόνο των δεδομένων, αλλά των στρατηγικών που εφαρμόζονται στην περιοχή. Οι εγγυήτριες δυνάμεις αντιδρούν με τον τρόπο τους. Πάντως απαντούν σε μια ευρωπαϊκή πρωτοβουλία. Εδώ βρίσκεται η καινοτομία.