Η πρόσφατη υπογραφή της γαλλο-κυπριακής συμμαχίας έχει πολλαπλή σημασία. Δεν είναι απλώς μία τυπική πράξη, έχει ευρωπαϊκή ουσία. Η διακρατική συμφωνία είναι ένα άνοιγμα που ενισχύει τις πολυκλαδικές σχέσεις που πρέπει ν’ αναπτύξει η Κύπρος για να εδραιωθεί ως δυναμικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ακριτική θέση της Κύπρου στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης τής δίνει μεγάλη αξία για τον πυρήνα. Η συμφωνία ήταν αναμενόμενη διότι ακολουθεί γεωστρατηγικά νοητικά σχήματα. Επιτρέπει την απαγκίστρωση της Κύπρου από το αγγλοαμερικανικό δόγμα που κυριαρχεί εδώ και χρόνια, ακόμα και αν έχει χάσει λίγη από τη δύναμή του μετά την ένταξη. Η γεωστρατηγική θέση της Κύπρου πρέπει ν’ αξιοποιηθεί από όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση και να μην αποτελεί πια ένα μονοπωλιακό σύστημα όπου όλα επιτρέπονται. Οι εγγυήτριες δυνάμεις έδειξαν όλες την ανάλογη αξία τους και η Κύπρος είναι πια ένα συνειδητό κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι παραδοσιακές σχέσεις που είχε αναπτύξει στο παρελθόν όχι μόνο έφτασαν στα όρια του κορεσμού, αλλά λειτουργούν πλέον ως αδρανειακό σύστημα. Η πρωτοβουλία που είχε πάρει η Γαλλία για το θέμα της αναγνώρισης της Κύπρου από την Τουρκία δεν ήταν μόνο τυπική, όπως νομίζουν οι περισσότεροι αναλυτές. Αυτή η νέα συμμαχία είναι φυσιολογική εξέλιξη της εκδήλωσης της γαλλικής άμυνας. Η Γαλλία ξέρει από πρώτο χέρι την αξία και το μέγεθος του F.I.R. της Κύπρου διότι υπάρχουν ήδη στρατιωτικές αναλύσεις των χαρακτηριστικών της περιοχής. Η Γαλλία έχει μια ειδική σχέση και με την Αίγυπτο, πράγμα το οποίο εκδηλώθηκε και πολεμολογικά και οικονομικά. Επιπλέον, ως ειδήμονας για το θέμα των πετρελαίων, η Γαλλία έχει μελετήσει τα ύδατα της Κύπρου και ειδικά την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Φαίνεται ότι δεν επηρεάζεται από την κυρίαρχη ηττοπάθεια σε σχέση με τις παράνομες τουρκικές απαιτήσεις. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και το ενιαίο αμυντικό δόγμα ενισχύεται έμμεσα με τη γαλλο-κυπριακή συμμαχία. Όπως το αναλύουμε και στη θεωρία παιγνίων, δημιουργείται με αυτόν τον τρόπο μία νέα ισορροπία του Nash. Και μέσα σε αυτό το νέο πλαίσιο, ο παίκτης Κύπρος έχει νέες δυνατότητες και νέα οράματα. Με αυτά τα δεδομένα, η Κύπρος μπορεί όχι μόνο να διεκδικήσει δυναμικά την αναγνώρισή της από την Τουρκία, αλλά και την απελευθέρωση των κατεχομένων. Με την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το σύστημα των εγγυητριών δυνάμεων όχι μόνο αποδυναμώθηκε, αλλά έχασε και την αξία του. Τώρα με τη γαλλο-κυπριακή συμμαχία, έχασε και την ουσία του. Η νέα δυναμική δεν είναι τεχνητή διότι βασίζεται σε ισχυρά γεωστρατηγικά συμφέροντα που σχετίζονται και με τη Μέση Ανατολή. Γι’ αυτόν το λόγο είναι θετική και η συμφωνία της Κύπρου με το Λίβανο, κράτος το οποίο έχει και αυτό πολύ καλές σχέσεις με τη Γαλλία. Η γαλλο-κυπριακή συμμαχία αποτελεί μία νέα αλλαγή φάσης που σταθεροποιεί την προηγούμενη που έγινε με την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η αποτελεσματική στρατηγική της Κύπρου αλλάζει και τα δεδομένα.