Όπως υπάρχει όλο και μεγαλύτερη ενημέρωση στην Κύπρο όσον αφορά στις προσφυγές που γίνονται στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, είναι αναμενόμενο να υπάρχουν αντιδράσεις από άτομα που δεν θέλουν να δικαιωθούν οι πρόσφυγές μας. Αυτά τα άτομα επιδιώκουν να επηρεάσουν τους πρόσφυγες να μην κάνουν προσφυγές. Φοβούνται ότι οι προσφυγές μπορούν να διαμορφώσουν τη γενική κατάσταση και να συμβάλουν στην απελευθέρωση της Κύπρου. Για να καταλάβουμε καλύτερα το πλαίσιό τους, αρκεί να διαβάσουμε την επιστολή που έπρεπε να αποσταλεί με την έναρξη ισχύος της Θεμελιώδους Συμφωνίας στον Γενικό Γραμματέα του Συμβουλίου της Ευρώπης. Το κείμενο της επιστολής αποτελεί το συνημμένο 3 του Σχεδίου Ανάν 5. 

«Δηλώνουμε επίσημα ότι εφεξής τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις της Κύπρου ως μέλους του Συμβουλίου της Ευρώπης θα εξασκούνται με τη νέα τάξη πραγμάτων. 
Περαιτέρω, θέλουμε να σας αναφέρουμε ότι η Θεμελιώδης Συμφωνία επιλύει κατά συνολικό τρόπο όλα τα θέματα που έχουν διαιρέσει τους Ελληνοκυπρίους και τους Τουρκοκυπρίους στο παρελθόν, συμπεριλαμβανομένων όλων των περιουσιακών ζητημάτων.» 

Εδώ βλέπουμε ότι το κείμενο δίνει έμφαση στα περιουσιακά στοιχεία δίχως να υποδείξει οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα. Το κείμενο συνεχίζει ως εξής: 

«Θα θέλαμε να επισύρουμε την προσοχή σας στο γεγονός ότι η Θεμελιώδης Συμφωνία παρέχει εσωτερική θεραπεία για την επίλυση των ζητημάτων σχετικά με επηρεαζόμενη περιουσία στην Κύπρο, και να σας πληροφορήσουμε ότι η Ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία θα είναι το μόνο υπεύθυνο συμβαλλόμενο Κράτος για τέτοια ζητήματα.» 

Ενώ το κείμενο αναφέρεται στην έννοια της θεραπείας δηλαδή στο θέμα της αποζημίωσης, δεν κάνει αναφορά στην ουσία δηλαδή στη δικαίωση. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει εκδίκαση. Το άλλο υπονοούμενο του κειμένου είναι ότι το πρόβλημα είναι κοινοτικό δηλαδή δεν αφορά την Τουρκία. Ενώ οι προσφυγές των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων γίνονται εναντίον της Τουρκίας και όχι μεταξύ τους. Και για όσους δεν κατάλαβαν ακόμα τον στόχο του Σχεδίου, το κείμενο συνεχίζει ως εξής: 

«Περαιτέρω, σύμφωνα με το Άρθρο 37 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών και τον Κανόνα 43 των Κανόνων του Δικαστηρίου, ζητούμε από το Δικαστήριο να διαγράψει οποιαδήποτε διαδικασία εκκρεμεί ενώπιόν του στο παρόν στάδιο σχετικά με επηρεαζόμενη περιουσία στην Κύπρο, ώστε να επιτρέψει να προχωρήσει ο εσωτερικός μηχανισμός που εγκαθιδρύθηκε για την επίλυση αυτών των υποθέσεων.» 

Αυτό επέτρεπε την επίσημη διαγραφή κάθε προσφυγής που εκκρεμούσε. Επομένως με την υπογραφή του Σχεδίου, κανένας πρόσφυγας δεν θα μπορούσε να κάνει προσφυγή στο ΕΔΑΔ. Εφόσον δεν είναι σημαντικές αυτές οι προσφυγές, γιατί προσπάθησαν θεσμικά να τις αποφύγουν; Μήπως είναι για τον ίδιο λόγο που προσπαθούν τώρα μερικά άτομα να επηρεάσουν τους πρόσφυγες ώστε να μην κάνουν προσφυγές ενώ το επιτρέπει το Συμβούλιο της Ευρώπης;