2548 - Ο αγώνας των προσφυγών στο ΕΔΑΔ

N. Lygeros

Όλοι ξέρουμε ότι η απόφαση του ΕΔΑΔ για την προσφυγή της Μεγάλης Σχολής του Γένους εναντίον της Τουρκίας δεν αφορά άμεσα την Κύπρο. Όμως το θέμα δεν είναι αυτό. Η ουσία είναι η έννοια του δεδικασμένου. Αν η υπόθεση της Τιτίνας Λοϊζίδου είναι σημαντική, δεν είναι διότι είναι μοναδική αλλά επειδή αποτελεί το πρώτο σημείο αναφοράς για άλλες υποθέσεις που δεν αφορούν αποκλειστικά την Κύπρο και μάλιστα ούτε την Τουρκία. Το πλαίσιο του ΕΔΑΔ είναι γενικότερο και αυτό είναι και η δύναμή του. Όταν μερικοί προσπαθούν να μας πείσουν ότι το ΕΔΑΔ δεν μπορεί ν’ ασχοληθεί με τις κυπριακές υποθέσεις, πρέπει να κατανοήσουμε το εξής. Το ΕΔΑΔ ασχολείται με κάθε πολίτη που το έχει ανάγκη διότι ο ρόλος του είναι να προστατέψει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Κατά συνέπεια κάθε εκδικασμένη υπόθεση λειτουργεί ως δεδικασμένο για ανάλογες υποθέσεις. Αυτό είναι η αιχμή του δόρατος και αυτή είναι η δυσκολία για τα κράτη που καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τα δεδικασμένα δημιουργούν ένα πλέγμα που αντιστέκεται στις κρατικές επιθέσεις. Το Συμβούλιο της Ευρώπης μέσω του ΕΔΑΔ επιβάλλει τις αξίες του.

Η συμβολή της υπόθεσης της Τιτίνας Λοϊζίδου δεν αφορά μόνο τις υποθέσεις Δημάδη, Μιχαηλίδου και Ξενίδη-Αρέστη. Η εμβέλειά της αγγίζει ήδη 50 υποθέσεις. Τα κράτη που έχουν υποστεί του ίδιου τύπου προσφυγές είναι βέβαια η Τουρκία, αλλά και η Γεωργία, η Ιταλία, η Γερμανία, η Ιρλανδία, η Ολλανδία, η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Μολδαβία, η Ρωσία, η Ελλάδα, η Βουλγαρία, η Εσθονία, η Αυστρία, η Κύπρος. Αυτά τα στοιχεία δίνουν την αξία της προσφυγής και εξηγούν από μόνα τους τη δυναμική του ΕΔΑΔ.

Είναι, λοιπόν, δύσκολο να φανταστούμε ότι όλες αυτές οι υποθέσεις είναι «λουβάνες» όπως λένε μερικοί ειδικοί αλλά σίγουρα όχι επί του θέματος. Διότι και ο πρωτοστάτης δικηγόρος αυτών των υποθέσεων, ο Αχιλλέας Δημητριάδης, αποτελεί από μόνος του ένα αντιπαράδειγμα σε αυτές τις εκφράσεις. Η αποτελεσματικότητά του απέδειξε ότι ο κυπριακός λαός μπορεί να χρησιμοποιήσει εύστοχα το ισχυρότατο εργαλείο που προσφέρει το Συμβούλιο της Ευρώπης, δηλαδή το ΕΔΑΔ.

Κάθε πρόσφυγας πρέπει να μάθει ότι έχει δικαίωμα να προσφύγει σε αυτό το δικαστήριο που ζητά 2 και μόνο έντυπα για ν’ αρχίσει η διαδικασία [βλέπε (1) και (2)]. Κάθε ειδικός που δεν προσφέρει αυτήν την πληροφορία στους πρόσφυγες της Κύπρου διαπράττει ένα έγκλημα ειρήνης. Διότι η δεοντολογία του τομέα απαιτεί αυτήν την πληροφόρηση. Η προσφυγή στο ΕΔΑΔ δεν είναι δύσκολη. Η δυσκολία είναι να πείσουμε τους δικούς μας ότι το ΕΔΑΔ τούς βοηθά και με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο.

Bλέπε κατάλογο εκδικασμένων υποθέσεων: