Το ποντιακό έργο είναι απαραίτητο για να φανεί το έγκλημα της γενοκτονίας και στο εξωτερικό. Δεν είναι ανάγκη να σταματά στο ερώτημα της αποδοχής της Τουρκίας. Η γενοκτονία είναι ένα γεγονός το οποίο δεν αμφισβητείται. Είναι μια πραγματικότητα που πρέπει να γνωρίζουν τα άλλα κράτη για να βλέπουν τη διαφορά μεταξύ του θύτη και του θύματος. Έτσι το έργο, το ποντιακό, πρέπει να έχει μια διεθνή εμβέλεια και όχι μόνο τοπική. Η ανάδειξη της γενοκτονίας δεν είναι μόνο μια επέτειος που μπορεί να εκφυλιστεί με τις παραξενιές των διοργανωτών. Σημασία έχει το εκτόπισμα του έργου γιατί μόνο αυτό αγγίζει τους άλλους λαούς και μόνο αυτό τους οδηγεί να παρέμβουν ενάντια στον θύτη που συνεχίζει τη γενοκτονία της μνήμης. Επίσης το ποντιακό έργο πρέπει να έχει και ποντιακά στοιχεία δηλαδή να διατηρεί ζωντανή τη γλώσσα και τα έθιμα. Διότι το γεγονός ότι η ποντιακή γλώσσα υπάρχει ακόμα και μετά τη γενοκτονία, είναι ένα παράδειγμα αντίστασης στη βαρβαρότητα που ήθελε να εξαφανίσει τα πάντα για να μην υπάρχει κανένα ίχνος του εγκλήματος. Έτσι και τα ποντιακά έργα που μιλούν για τη γενοκτονία είναι ακόμα πιο σημαντικά για τον αγώνα αφού είναι η ίδια η γλώσσα του θύματος που κατηγορεί τον θύτη. Έτσι αυτός ξέρει ότι δεν ξεχάσαμε και δεν πρόκειται να σταματήσουμε τον αγώνα γιατί ανήκει στα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας.