Παραπονιόμαστε συνεχώς ότι οι νέοι μας φεύγουν στο εξωτερικό αλλά τι κάνουμε επί του πρακτέου για να αντιμετωπίσουμε αυτή την κατάσταση; Πρέπει πρώτα να ξεφύγουμε από την μιζέρια. Πολλοί από τους δικούς μας είναι σε φάση καταστολής γιατί επί της ουσίας δεν γίνεται τίποτα. Άλλοι πίστεψαν στην αλλαγή και τώρα βλέπουν ότι όλα χειροτέρεψαν και ότι ακόμα και στα σημεία που νομίζαμε ότι είχαμε αφήσει τα προβλήματά μας πίσω, αυτά επανέρχονται και μάλιστα με πιο σκληρό τρόπο διότι στο ενδιάμεσο αφήσαμε τα δεδομένα να γίνουν πιο αρνητικά. Άλλοι δεν πιστεύουν σε τίποτα πια γιατί πολύ απλά δεν έχουν προοπτικές στο μυαλό τους. Άρα το ερώτημα στέκει, τι μέλλον προσφέρουμε στα παιδιά μας όταν ακόμα και στο σχολείο συνεχώς τους μιλούν για την κρίση λες και δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Κι όμως η λύση όχι μόνο υπάρχει αλλά αρχίζει να φαίνεται εκτός κομματικού και δογματικού πλαισίου. Τα προβλήματα λύνονται όταν βρισκόμαστε στο σωστό πεδίο δράσης κι όταν υπάρχουν πρόσωπα ενδιαφέροντος τότε το παίγνιο συνεχίζεται όχι μόνο με τρόπο διαφορετικό αλλά και αποτελεσματικό. Διότι δεν υπάρχει λόγος να είμαστε εγκλωβισμένοι από ένα σύστημα που δεν μας αντιπροσωπεύει γιατί προσπαθεί με την φρίκη του κινδύνου να μας φέρει σε άλλες εποχές που ξεπέρασε η Ανθρωπότητα παρόλο που η κοινωνία δεν το κατάλαβε. Αλλά στην πατρίδα μας δηλαδή στον Ελληνισμό, υπάρχουν άνθρωποι που δεν το βάζουν κάτω, που δεν πεθαίνουν εύκολα γιατί αντέχουν και για τους άλλους. Με αυτούς θα συνεχίσουμε, με αυτούς θα κάνουμε καινοτομίες, με αυτούς θα ξεφύγουμε από τη μιζέρια. Αρκεί να αποφασίσεις λοιπόν ότι ανήκεις σε αυτούς. Δεν έχεις ανάγκη από τίποτα άλλο.