Όταν η μοναδική ειδικότητα μιας κυβέρνησης είναι οι εκλογές η έννοιά της ταυτίζεται με την έννοια του κόμματος. Αυτό σημαίνει σε πρακτικό επίπεδο ότι δεν μπορείς να περιμένεις τίποτα το ιδιαίτερο, διότι τα αποτελέσματα δεν έχουν κανένα νόημα. Ο μοναδικός στόχος μιας τέτοιας κυβέρνησης είναι να αποδείξει ότι κέρδισε στις εκλογές και αυτό της επαρκεί. Το πρόβλημα είναι για τους ψηφοφόρους που δεν είναι κομματόσκυλα και περίμεναν κάτι ακόμη και το ελάχιστο αλλά κατάληξαν στον έλεγχο κεφαλαίου, λες και είναι μαρξιστική εξέταση της ανάγνωσης ενός βιβλίου που θεωρήθηκε σημαντικό αλλά αποδείχθηκε επικίνδυνο για την Ανθρωπότητα, στο ίδιο επίπεδο του άλλου που αφορούσε τον αγώνα. Και τώρα καταλαβαίνουμε ότι και πάλι μπαίνουμε σε προεκλογική περίοδο λες και πρέπει να αξιολογήσουμε κάποιο αποτέλεσμα, ενώ όλοι μάς μιλούν μονίμως για αξιολόγηση. Είναι σίγουρο ότι αυτή τη φορά πολλοί ψηφοφόροι θα αναρωτηθούν τι πρέπει να κάνουν αφού είδαν την απουσία πράξεων. Η ουσία είναι όμως μια, έως πότε θα αφήσουμε την πατρίδα μας να βυθίζεται και να εκπέμπει μια ανυπόφορη εικόνα στο εξωτερικό. Υπάρχει κάποιος λόγος που μας αναγκάζει να υποστούμε το γελοίο δίχως κανένα όφελος. Εδώ ο κόσμος καίγεται και τα κόμματα μιλούν ήδη για εκλογές λες και φτάσαμε στο τέλος κάποιας διαδικασίας. Πολύς θόρυβος για το τίποτα θα έλεγε ο Shakespeare, ό,τι δεν σε σκοτώνει σε μεγαλώνει θα έλεγε ο Nietzsche, αλλά για ποιο λόγο να κινδυνεύουμε από το τίποτα για το τίποτα;