Τα βράδια όταν παύει πια ο θόρυβος της κοινωνίας, 
μπορούμε ν’ ακούσουμε τη σκέψη της σιωπής. 
Εκείνες τις στιγμές όταν το φως πληγώνει το μαύρο, 
βλέπουμε τα δάκρυα ακόμα και των αγνώστων. 
Έτσι γράφουμε το όνομά μας ανάμεσα στους ανθρώπους, 
δίχως τύψεις και τεχνάσματα της κοινωνίας.