Στην ανηφόρα
για το μοναστήρι
ξεκινήσαμε
από το απέραντο γαλάζιο
για ν’ αγγίξουμε
το γαλανόλευκο
του ουρανού
με το ενδιάμεσο
της πίστης
πάνω στις πέτρες
καρφωμένη
στο λευκό
του βράχου
ως κάστρο
που προστατεύει
την εικόνα
για να μείνει
ακόμα και μετά
τις επιθέσεις
των βαρβάρων
και τις επιδρομές
της λήθης
γιατί ήταν
ο μόνος τρόπος
να φτάσουμε
στην εξέλιξη
της συνέχειας
λόγω ανάγκης.