Ο Ρώκριτος ὡσάν ἀιτός ἀπό τη σέλα βγαίνει,
πεζέφνει καί τόν Ἂριστον ἥστεκε κι ἀνιμένει.
Η θρυλική μονομαχία για το τέλος του πολέμου
δεν μπορούσε να γίνει με αναξιόπιστο εχθρό
γι’ αυτόν τον λόγο επιλέχθηκε και το όνομα
του Βλάχου μονομάχου, του πρωταθλητή.
ἐκείνος πάλι νά θωρῆ πεζόν ἔτοιον ὀχθρό του
γιά τά πρεπά τῆς ἀντρειᾶς πεζέφνει ἀπ’ τ’ἂλογό του.
Γιατί κανένας Καραμανίτης δεν θα έκανε
τούτη την πράξη σε αυτήν την περίπτωση.
Έτσι ο Ερωτόκριτος μοιάζει με αετό
και ο Άριστος, με λιοντάρι.
Κανείς δεν μειώνεται με τέτοιο αγώνα
και ο ποιητής είναι γνώστης.
Μην προσπαθείς λοιπόν ν’ αλλάξεις
την επιλογή των αιώνων και της ιστορίας
ο πόλεμος αυτός πιο σκληρός ακόμα
από το πανελλήνιο κονταροχτύπημα
λέει πολλά για το ύφος και το ήθος.
Κι αυτά τα λόγια άγγιζαν τους δικούς μας
όταν διάβαζαν αιωνόβιο άσμα
για να τους δώσει κουράγιο με το παράδειγμα
για τον αγώνα της απελευθέρωσης.