Το βορειοκορεατικό καθεστώς εγκληματεί κι όχι μόνο κατά του λαού του και της Νότιας Κορέας αλλά και της Ανθρωπότητας. Οι πράξεις του καθεστώτος όλο και χειροτερεύουν και δεν αποτελούν μόνο παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Με την στάση του είναι εχθρικό απέναντι σε όλη την Ανθρωπότητα κι αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό όχι μόνο στους κύκλους του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, αλλά με τις αποφάσεις του να επιβάλει κυρώσεις για την απαράδεκτη συμπεριφορά ενός αντιδημοκρατικού πλαισίου. Οι βαλλιστικές και οι πυρηνικές δοκιμές δεν είναι μόνο απαράδεκτες με τα τωρινά δεδομένα, αλλά είναι και προκλητικές με την έννοια ότι θέλουν να δείξουν ότι κανένας δεν μπορεί να τους σταματήσει. Ακολουθούν την πορεία ενός Χίτλερ, ενός Στάλιν, ενός Κεμάλ που θεώρησαν ότι ο κόσμος του άνηκε κι ότι μπορούσαν να κάνουν ό,τι θέλουν μαζί του. Είναι δική μας ευθύνη να αποτρέψουμε το χειρότερο, διότι δεν είναι ανάγκη να περιμένουμε μια γενοκτονία για να αντιδράσουμε επιτέλους. Είναι, βέβαια, θέμα των πέντε κρατών που είναι μόνιμα μέλη, δηλαδή της Γαλλίας, του Ηνωμένου Βασιλείου, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Κίνας και της Ρωσίας, αλλά αυτήν την περίοδο και των δέκα μη μόνιμων μελών: Αγκόλας, Αιγύπτου, Βενεζουέλας, Ιαπωνίας, Ισπανίας, Μαλαισίας, Νέας Ζηλανδίας, Ουκρανίας, Ουρουγουάης και Σενεγάλης. Με αυτήν την σύνθεση, μια σκληρότερη και πληρέστερη πρόταση της Αμερικής μπορεί να περάσει και να δημιουργηθεί επιτέλους μια αλλαγή φάσης που έχει τόσο ανάγκη ο λαός της Κορέας, αλλά και η ίδια η Ανθρωπότητα. Διότι εάν δεν προστατέψουμε τους αθώους από ένα τέτοιο καθεστώς, τι νόημα έχει να λέμε ότι είμαστε Ηνωμένα Έθνη για το καλό της Ανθρωπότητας;