Όταν ένας κατακτητής πολιορκεί την πόλη σου είκοσι ένα χρόνια για να εξοντώσει οποιαδήποτε αντίσταση στη βαρβαρότητα και στη συνέχεια, αφού κατάφερε να σπάσει το μέτωπο, άλλαξε και την ονομασία του κάστρου της θάλασσας για να φανεί ότι είναι δικό του. Αφού τελικά μετά από αγώνες καταφέραμε να ξεφορτωθούμε από αυτή, μερικοί από τους δικούς μας διατήρησαν την ονομασία από συνήθεια γιατί δεν ήξεραν πια την ιστορία. Μετά από αιώνες έγινε μία πανέμορφη αποκατάσταση από την αρχαιολογία μας. Έτσι ώστε η Κρήτη να βλέπει και πάλι την αξία ενός μνημείου που αξίζει να ανήκει στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς, όπως είναι η Ακρόπολη που δεν ονομάζεται μπαρουτοθήκη επειδή κάποιοι λειτουργούσαν με αυτόν τον τρόπο τον Παρθενώνα ή η Αγία Σοφία που δεν ονομάζεται τζαμί επειδή κάποιοι τη λειτούργησαν με αυτόν τον τρόπο. Βλέπουμε λοιπόν ότι αν θέλουμε να περάσουμε σε αυτό το στάδιο αναγνώρισης θα ήταν καλό με την ανακαίνιση της πολύτιμης πολιορκητικής δομής να γίνει και η επανόρθωση του γνήσιου ονόματος και ν’ αφήσουμε πίσω μας μια κακόγουστη ονομασία ενός κατακτητή. Σε άλλες χώρες οι άνθρωποι αλλάζουν ονομασίες που είχαν επιλεχτεί από δικούς τους που είχαν χτίσει δομές. Για ποιο λόγο να διατηρήσουμε μια ονομασία ενός κατακτητή που δεν έχτισε αφού είμαστε λαός της δικαιοσύνης και της μνήμης ειδικά όταν διεκδικούμε ν’ ανήκουμε στην Ανθρωπότητα μέσω των μνημείων.