Ένα από τα βασικά στοιχεία της στρατηγικής παιδείας είναι η επίγνωση ότι η διδασκαλία γίνεται μέσω εγκεφάλων κι ότι αυτοί βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε σώματα. Αν αυτά τα σώματα δεν έχουν όλες τις αναμενόμενες λειτουργίες, τότε ο εγκέφαλος του μαθητή δυσκολεύεται να υλοποιήσει τα θέλω του. Πρέπει, λοιπόν, να αναγνωρίσουμε τα πρώτα χαρακτηριστικά του ίδιου με διάφορα τεστ που αφορούν την τάση που έχει στην χωροαντιληπτική του, στην πλευρίωση, στα θέματα λογικής και διαχείρισης του λεξιλογίου, έτσι ώστε να αξιοποιηθούν αποτελεσματικά αυτές οι ιδιότητες την ώρα του γνήσιου μαθήματος. Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγουμε πολλά εμπόδια εκκίνησης, διότι η διαχείρισή τους μπορεί να γίνει μέσω στρατηγικών προσεγγίσεων που είναι πιο ευφυείς. Tαυτόχρονα επιτρέπει αυτή η μέθοδος και την ανάπτυξη τεχνικών αφομοίωσης γνώσεων με μεγαλύτερη απόδοση κι αυτό όχι μόνο για την καλυτέρευση μιας διδασκαλίας της ύλης, αλλά γενικότερα της ανάπτυξης του μικρού ανθρώπου. Η ενίσχυση των ιδιοτήτων μέσω των δραστηριοτήτων επιτρέπει στον μαθητή να έχει μεγαλύτερη ασφάλεια στη διαχείριση του αγνώστου και μια πιο εύκολη πρόσβαση στη βιβλιοθήκη των γνώσεων. Η Στρατηγική Παιδεία διαφέρει με την παραδοσιακή εκπαίδευση με την έννοια της αξιοποίησης, όχι μόνο της διαφοράς των μαθητών σε μια τάξη, αλλά και της διαφορετικότητας των εγκεφάλων λόγω δομικών στοιχείων που δημιουργούν συμπεριφορές πιο ανθεκτικές σε βάθος χρόνου που προσφέρουν μια πλατφόρμα εφαρμογών με ευρύ φάσμα.