Αν το Μαρόκο θέλει πραγματικά να λύσει το πρόβλημα της Δυτικής Σαχάρας, δεν πρέπει να αρκείται σε μια αλλαγή του ονόματος και σε διπλωματικές κινήσεις απέναντι σε ένα αναμφισβήτητα δογματικό και αυταρχικό επιτιθέμενο. Η εξέλιξή του στον αφρικανικό χώρο είναι αναγκαία και αυτό είναι ασυμβίβαστο με την πολιτική της στρουθοκαμήλου που συνίσταται στο να λέω ότι δεν ανήκω σε μια δομή ή σε έναν φορέα έτσι ώστε τις ενέργειες του δεν τις αναγνωρίζω και κατά συνέπεια δεν υπάρχουν. H θελημένη απομάκρυνση των αφρικανικών δομών δεν προσφέρει απολύτως τίποτα στην επίλυση της διένεξης για τη Σαχάρα. Δεν πρόκειται παρά για ένα παίγνιο του αντιπάλου, ο οποίος επιμένει με τρόπο παραπλανητικό να μιλάει για αποαποικιοποίηση, ενώ πρόκειται για μία απελευθέρωση εδάφους και μια ανακατάληψη εδαφικής κυριαρχίας. Έτσι ο Υπουργός Εξωτερικών δεν μπορεί να κάνει τα πάντα, ειδικά αν η χώρα του επέλεξε, θεσμικά μιλώντας, την οδό του θύλακα για να διαμαρτυρηθεί ενάντια στο απαράδεκτο. Η Δυτική Σαχάρα έχει ανάγκη το Μαρόκο, γιατί είναι Μαρόκο, αλλά αν το Μαρόκο παίζει τον ρόλο του ως αφρικανικό κράτος και αυτό σε μία παγκόσμια κλίμακα. Διαφορετικά αυτή η βοήθεια είναι λίγο αποτελεσματική. Το να είσαι σε αναμονή δεν επιτρέπει να αγωνιστείς με τρόπο συγκεκριμένο για το θέμα της Δυτικής Σαχάρας. Είναι λοιπόν απαραίτητο να σκεφτούμε με τρόπο πιο ολιστικό το πρόβλημα και να συνειδητοποιήσουμε ότι μία πολιτική μόνο διπλωματική κι όχι αρκετά στρατηγική δεν μπορεί να διαιωνίζει ένα πρόβλημα που μετατρέπεται σε προβληματική για το σύνολο της χώρας. Δεν πρόκειται λοιπόν να εξετάζουμε τη Δυτική Σαχάρα ως μία ειδική υπόθεση, ως μία εξαίρεση αλλά ως ένα σύνολο μαροκινό που έχει ανάγκη να ενεργήσει στο επίπεδο της διεθνούς υψηλής στρατηγικής.