Πρέπει να σταματήσει αυτό το απαράδεκτο επιχείρημα της βιωσιμότητας για τη λύση του κυπριακού. Πρόκειται για ένα ευφημισμό που δηλώνει έντεχνα το υπονοούμενο του συμβιβασμού. Δεν αναζητούμε μια συμβιβαστική λύση ενός διαζυγίου. Το κυπριακό δεν είναι θέμα κοινοτικό όσο και να χτυπιούνται μερικοί. Για την Τουρκία είναι απλώς η αντιγραφή της εισβολής και της κατοχής του 1571. Όλα τα τεχνάσματα περί τουρκοκυπρίων τα γνωρίζουμε ήδη και από τους τουρκοκρητικούς. Δεν είναι άλλες κατηγορίες, ούτε κάτι το ριζοσπαστικό ως προσέγγιση. Αν υπήρχε δυνατότητα διπλωματική, η Τουρκία θα είχε αρπάξει όλη την Κύπρο για να ολοκληρώσει την φαντασίωσή της. Και η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση την δυσκολεύει επί του πρακτέου τουλάχιστον όσο η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιστέκεται στη δική της ένταξη. Διότι η Τουρκία θεωρεί ότι πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι δικά της βιλαέτια και είναι γι’ αυτήν απαράδεκτο ότι ανήκουν στην Δύση, αφού θα έπρεπε να είναι ανατολίτικα. Κάνει βέβαια εξεπίτηδες να θεωρεί ότι το Βυζάντιο είναι ανύπαρκτο, γιατί αλλιώς δεν έχει νόημα ούτε η ύπαρξη της στην περιοχή. Ποντάρει βέβαια και στους ραγιάδες που δεν έχουν άλλη λέξη από τη βιώσιμη λύση στο στόμα τους. Ξεχνάει όμως ότι και το παλούκωμα μπορεί να είναι βιώσιμο για να μην πεθάνει το θύμα και είναι μια από τις διαχρονικές ιδιότητες των Οθωμανών εδώ και αιώνες. Σε αντίθεση, ο Ελληνισμός είναι της δικαιοσύνης ακόμα κι αν αυτή έχει κόστος. Διότι η προτεραιότητά μας είναι η ελευθερία. Γι’ αυτόν τον λόγο στην Εθνική Επανάσταση δηλώσαμε ότι η επιλογή μας γίνεται μόνο μεταξύ της ελευθερίας και του θανάτου. Βέβαια πολλοί το έχουν ξεχάσει, αφού θεωρούν ότι το βιοποριστικό είναι δουλειά και ότι το βιώσιμο είναι λύση. Μόνο που ξέχασαν ότι υπάρχουν και αυτοί που ακολουθούν τα λόγια του Ευαγόρα.