Κάθε ομοιότητα είναι τυχαία και δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Πρόκειται να δείτε δύο αδελφές που ονομάζονται Φωτεινή και Κυριακή. Η οικογένειά τους έχει υποστεί τη γενοκτονία και τα μέλη, αυτά που επέζησαν έφυγαν από τον Πόντο για να βρεθούν στη Γεωργία. Τα προβλήματα που υπήρχαν εκείνη την εποχή τους ανάγκασαν να φύγουν στη Ρωσία. Στη συνέχεια λόγω της αλλαγής της κατάστασης υποχρεώθηκαν να καταφύγουν στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Με αυτόν τον τρόπο κληρονομικά γνώρισαν τη βαρβαρότητα του κεμαλικού καθεστώτος και του σοβιετικού συστήματος και με έμμεσο τρόπο λόγω της συμφωνίας και στη συνέχεια της αντιπαράθεσης του ναζιστικού καθεστώτος. Έτσι ένιωσαν πάνω στο πετσί τους ένα δείγμα της, του κοινωνικού και ταξικού ρατσισμού με πολλαπλό τρόπο. Και τώρα μετά από τόσες βιωματκές περιπέτειες αντιλαμβάνονται ίσα ίσα την ουσία του προβλήματος της ύπαρξης, όταν θέλεις να ζήσεις ελεύθερος. Έρχονται όμως αντιμέτωπες με μια νέα βαρβαρότητα που ήρθε από το παλιό παρελθόν να τις καταπατήσει ως γυναίκες και να τις καλύψει σιγά σιγά με το μαύρο χρώμα. Και την ώρα που συνειδητοποιούν ότι αντιπροσωπεύει την απουσία των χρωμάτων, ένα ένα τα χρώματα με έντονο τρόπο, έρχεται να τις υπενθυμίσει τι έζησαν και πώς επέζησαν. Γεννιέται έτσι ένα άλλο πρόβλημα ακόμα πιο κρίσιμο, διότι έχει άμεση σχέση με τον Χρόνο. Πρόκειται για την ταχύτητα της μνημοσύνης που βοηθά τη νοημοσύνη, αν προλάβει, να απελευθερωθεί από τον νοητικό εγκλωβισμό των αυταρχικών συστημάτων που έχουν ως θρησκεία τον θάνατο της Ανθρωπότητας, αφού για αυτό παρουσιάζεται ως αιρετική στο σύνολό της. Και θα τις δείτε στα πρόθυρα ενός νέου παιδομαζώματος λόγω Πολυκυκλικότητας του Χρόνου, όπου θα πρέπει να αποφασίσουν ποιον ρόλο θα παίξουν στην ιστορία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.