Σε αυτήν τη φάση που βρισκόμαστε θα ήταν καλό να είμαστε πιο προσεχτικοί στο διαπραγματευτικό λεξιλόγιο, διότι παίζει κι αυτό τον ρόλο στην εξέλιξη και στην πορεία της επίλυσης του Κυπριακού. Από την μια πλευρά επιμένουμε να χρησιμοποιούμε έννοιες που υπάρχουν από την εποχή του ψυχρού πολέμου κι από την άλλη χρησιμοποιούμε νεοτερισμούς που δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα, αλλά και την στρατηγική. Το λεξιλόγιο αυτό ακόμα και σε φάση στρατηγικού δόγματος πρέπει να καλύπτει κάποιες ανάγκες και να μην είναι απλώς κινήσεις της ρητορικής που δεν αποσκοπούν σε τίποτα άλλο εκτός από τις καλές εντυπώσεις. Διότι δεν είναι με αυτές που επιλύνεται ένα πρόβλημα σαν το Κυπριακό. Πρέπει επίσης να ενισχυθεί η ευρωπαϊκή προσέγγιση του θέματος, αφού η Κύπρος είναι κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το 2004 και της Ευρωζώνης από το 2008. Αλλιώς είναι σαν να μην χρησιμοποιούμε τα θεμελιακά μας στοιχεία και να αποφεύγουμε επιχειρήματα που έχουμε αποκτήσει χάρη στην στρατηγική μας. Στο ίδιο πλαίσιο βρίσκεται κι η αξιοποίηση της κυπριακής ΑΟΖ με όλες τις διαστάσεις και τις επεκτάσεις που εμπεριέχει. Διότι δεν είναι δυνατόν από την μία να αποφεύγουμε τις νίκες μας στον ενεργειακό τομέα κι από την άλλη να επανέρχεται κάθε τόσο και λιγάκι το απαράδεκτο θέμα του αγωγού φυσικού αερίου μέσω της Τουρκίας, ενώ είναι εντελώς ανεξάρτητο από την όλη διαδικασία σε πραγματική βάση. Με άλλα λόγια αν βγάλουμε τη ρητορική από το διαπραγματευτικό λεξιλόγιο, θα συνειδητοποιήσουμε ότι επί της ουσίας τα θέματα που απασχολούν πραγματικά κάθε Κύπριο δεν έχουν αναφερθεί και τα βασικά επιχειρήματα προς όφελός μας δεν έχουν αξιοποιηθεί ακόμα.