Πέρα από τις εμμονές των κομμάτων βρίσκεται το μέλλον της πατρίδας μας και πουθενά αλλού. Ό,τι και ν’ ακούμε, δεν πιστεύουμε σε κανέναν όταν μας εξηγεί ότι αυτά που κάνει είναι για το καλό μας και μας αναγκάζει να κάνουμε απεργίες στη μέση του πουθενά για ν’ ακουστεί ο λόγος. Διότι τα λόγια έχουν όρια όταν δεν ακολουθούνται από πράξεις. Κι όσο για τις υποσχέσεις που δεν υλοποιούνται, έχουμε αποκτήσει θεαματική πείρα. Κατά συνέπεια βλέπουμε τώρα ότι όσοι πίστεψαν στο άτοπο, δεν κατάλαβαν ότι δεν υπάρχει συνέχεια μετά από αυτό και γι’ αυτό αποφασίσαμε ότι θα κινηθούμε ανεξάρτητα δίχως να περιμένουμε τίποτα από τον κρατισμό, που πάντα ήταν ενάντια στον Ελληνισμό που πιστεύει στον άνθρωπο. Διότι αυτή η κίνηση είναι απαραίτητη όταν θέλουμε μέλλον. Κι αν πρέπει να παλέψουμε για να κρατήσουμε το παρελθόν μας, θα το κάνουμε και αυτό. Γιατί δεν πρόκειται ν’ αποδεχθούμε να μας κλείσουν στα γκουλάγκ, επειδή απλώς δεν αντισταθήκαμε στο σύστημα της εξαθλίωσης των ανθρώπων. Δεν είμαστε εδώ για να παραμείνουμε στις θέσεις μας, διότι δεν είμαστε εγκλωβισμένοι από τις καρέκλες, αφού δεν τις έχουμε. Ίσα ίσα ένα στρώμα για το βράδυ όταν προλαβαίνουμε να κοιμηθούμε από την κούραση. Κι όταν βλέπουμε άτομα με την ειδικότητα του κενού να μας λένε ότι θα διορθώσουν τα αμέτρητα λάθη τους, απλώς μετράμε τις μέρες που θα φύγουν για ν’ απαλλαγεί η πατρίδα μας από το απόλυτο τίποτα που κάνει τόσο θόρυβο δίχως να παράγει κάτι το ουσιαστικό. Γιατί δεν το βάζουμε κάτω.