Με τη νέα γεωπολιτική δομή που εμφανίζεται στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, πόσο κενό φαίνεται το κοινοτικό πλαίσιο, που θεωρεί ότι η Κύπρος είναι ανεξάρτητη από τις εξελίξεις κι ότι λειτουργεί σαν να είναι μόνη της δίχως να επηρεάζεται από κανένα εξωτερικό παράγοντα. Το πιο σοβαρό πρόβλημα αυτής της προσέγγισης είναι ότι εθελοτυφλεί. Δίνει την εντύπωση ότι το κοινοτικό πλαίσιο είναι το αρμόδιο για την επίλυση κάποιου προβλήματος, που θέλει να ονομάσει Κυπριακό, επειδή είναι μια τοπική πραγματικότητα, δίχως να εξηγεί ότι πρόκειται απλώς για μια επίπτωση δυο εξωτερικών εισβολών το 1571 και το 1974, οι οποίες και στις δυο περιπτώσεις σχετίζονται περισσότερο με τον εξωτερικό παράγοντα παρά με τον εσωτερικό, αν και βέβαια ο τελευταίος κυριαρχεί για το θέμα της επίλυσης. Έτσι μια τοπική επίπτωση παρουσιάζεται ως ένα τοπικό φαινόμενο, λες και αυτό υπάρχει μόνο σε αυτήν τη χώρα κι ότι δεν ακολουθεί ένα γενικότερο σχήμα. Διότι το πρώτο ερώτημα είναι αν η Κύπρος είναι τόσο διαφορετική από τη Θράκη και το δεύτερο είναι αν έχει σχέση με τις περιπτώσεις της Κρήτης, της Ρόδου και της Κω ακόμα, κι όσον αφορά στο τοπικό στοιχείο. Επίσης, κατά πόσο το Αρμενικό και το Κουρδικό επηρεάζουν το Κυπριακό, τουλάχιστον για το βλέμμα της Τουρκίας, αφού οι άλλοι θέλουν να είναι τυφλοί. Επιπλέον, αυτό το κοινοτικό πλαίσιο δεν έδειξε ήδη τα όριά του με το σχέδιο. Και τέλος, κατά πόσο το κοινοτικό πλαίσιο αξιοποιεί τα ευρωπαϊκά δεδομένα σε συνδυασμό με αυτά της ΑΟΖ. Διότι, αν δεν το κάνει, ξέρουμε ότι δεν πρόκειται καν για μια σοβαρή προσπάθεια επίλυσης, αλλά απλώς για ένα πολιτικό τέχνασμα.