Αν οι ελαιοπαραγωγοί έβλεπαν περισσότερο το σύμβολο της ελιάς και όλες τις καταστροφές που ξεπέρασε εδώ και τόσους αιώνες, δεν θα αντιμετώπιζαν τα προβλήματά τους με αυτόν τον τρόπο. Διότι το σύμβολο επιτρέπει μεγαλύτερο σεβασμό και στον προϊόν. Το ελαιόλαδο είναι η ουσία της ελιάς. Και δεν είναι τυχαίο που έχει τόση μεγάλη σημασία στον Χριστιανισμό. Όλα αυτά τα στοιχεία δεν είναι απλώς εμπόριο, όπως πιστεύουν μερικοί που προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι φυσιολογικό να πωλούνται σε βυτία όλες οι παραγωγές και μάλιστα στο εξωτερικό για να συμπεριληφθούν σε μία απαράδεκτη ανάμειξη που αποτελεί απλώς μία χυδαία πράξη. Διότι με αυτόν τον τρόπο εκφυλίζεται το έργο. Επίσης με αυτήν την προσέγγιση δεν έχει πια νόημα η αναζήτηση της ποιότητας. Απλώς επειδή ο στόχος είναι διαφορετικός. Όταν όμως συνειδητοποιήσουμε ότι επί τουρκοκρατίας οι Οθωμανοί ξερίζωσαν ελιές για να μας εκδικηθούν επειδή συμμετείχαμε στα Ορλωφικά. Διότι αυτές οι ελιές ήταν ο πλούτος της Πελοποννήσου και δεν ήθελαν να έχουμε καμία προοπτική για να είμαστε απόλυτα εξαρτημένοι από την Αυτοκρατορία της φρίκης. Αν έχουμε αυτό το νοητικό σχήμα στο μυαλό μας, θα καταλάβουμε ότι ο εκφυλισμός είναι και αυτός μία βαρβαρότητα, η οποία σε βάθος χρόνου μας καταδικάζει και δεν θα έχουμε τη δυνατότητα της επιστροφής. Γι’ αυτό το λόγο πριν να είναι αργά, πρέπει ν’ αλλάξουμε πορεία και να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες που μας δίνει ο ζεόλιθος σε αυτόν τον τομέα. Μ’ αυτόν τον τρόπο συνεχίζουμε την παράδοση μέσω της καινοτομίας και δείχνουμε στους πρόγονούς μας ότι δεν πάλεψαν μάταια για την απελευθέρωση της Πελοποννήσου. Κι αν επέστρεφαν για την επέτειο των 200 χρόνων, θα ήταν χαρούμενοι.