Μαθήτρια : Γιατί ήθελαν να ξεριζώσουν τα ελαιόδεντρα;
Δάσκαλος: Γιατί έδιναν ζωή στους ανθρώπους μας.
Μαθήτρια : Ήταν ο πλούτος μας.
Δάσκαλος: Είναι.
Μαθήτρια : Σωστά αφού καταφέραμε τελικά να τα κρατήσουμε.
Δάσκαλος: Είναι όμως καλό να μην ξεχνάμε ότι για να μας εκδικηθούν για τα Ορλωφικά, προσπάθησαν οι Οθωμανοί να τα ξεπαστρέψουν.
Μαθήτρια : Έχετε δίκιο. Δεν το ήξερα. Δεν θα το ξεχάσω.
Δάσκαλος: Και να θυμάσαι και τη φράση του Leonardo da Vinci.
Μαθήτρια : Αυτήν δεν μπορώ να την ξεχάσω.
Δάσκαλος: Επειδή αφορά τις ελιές;
Μαθήτρια : Διότι μου θυμίζει το αγαπημένο μου δέντρο αλλά και εσάς…
Δάσκαλος: Τώρα ξέρεις ότι είναι αναμενόμενο.
Μαθήτρια : Επειδή παράγετε έργο.
Δάσκαλος: Επειδή παράγουμε μαζί ως Ανθρωπότητα.
Μαθήτρια : Έτσι όταν χτυπούν την ελιά είναι πράξη βαρβαρότητας.
Δάσκαλος: Και βέβαια στο μεταφορικό επίπεδο.
Μαθήτρια : Και στο κυριολεκτικό;
Δάσκαλος: Προτιμώ το χτένισμα.
Μαθήτρια : Είναι όντως πιο απαλό.
Δάσκαλος: Και μ’ αρέσει η ιδέα.
Μαθήτρια : Ποια;
Δάσκαλος: Ότι χτενίζουμε τα μαλλιά της γης.
Μαθήτρια : Σαν να ήταν οι ελιές, κοπέλες και γυναίκες.