Όλγα: Έπρεπε να διαβάσω τη μετάφραση για να καταλάβω…
Βασιλική: Ποιο πράγμα;
Όλγα: Το νοητικό σχήμα του λαούτου…
Βασιλική: Του Leonardo da Vinci…
Όλγα: Στην αρχή το είχα απλώς για μια λεπτομέρεια.
Βασιλική: Δεν ήταν όμως.
Όλγα: Όχι δεν ήταν. Αλλά ποιος να το δει.
Βασιλική: Αυτός που διάβασε τον άνθρωπο που δεν υπήρχε.
Όλγα: Τώρα αρχίζουμε κι εμείς.
Βασιλική: Θα συνεχίσω τη μετάφραση, δεν ήξερα ότι ήταν χρήσιμη.
Όλγα: Αλλιώς θα είχαμε ένα κρυφό κείμενο.
Βασιλική: Κλειστά μάτια! Γιατί το κείμενο δεν κρύφτηκε.
Όλγα: Σωστό κι αυτό.
Βασιλική: Έτσι βλέπουμε καλύτερα και τις διακλαδώσεις του Χρόνου.
Όλγα: Δεν είναι μόνο οι χορδές.
Βασιλική: Είναι ολόκληρη σύνθεση.
Όλγα: Που χρειαζόταν διερμηνεία.
Βασιλική: Για να γίνει η ερμηνεία.
Όλγα: Μ’ αρέσει αυτή η ομάδα επιστημονικής φαντασίας.
Βασιλική: Αν βλέπουμε τι κάνουμε…
Όλγα: Θα βλέπαμε πόσο πιο πέρα πάμε.
Βασιλική: Ξύλινα κομμάτια.
Όλγα: Που δεν βλέπουν τη σκακιέρα.
Βασιλική: Ούτε τον παίχτη… δίχως λαούτο…