Όταν γνωρίζουμε τόσα λίγα για την Ανθρωπότητα ως χρονική υπερδομή πώς να μιλήσουμε για τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας; Αυτό είναι το ερώτημα που πρέπει να θέσουμε στον εαυτό μας για να δούμε το μέγεθος του εμποδίου των γνώσεών μας ή μάλλον της απουσίας τους. Διότι οι περισσότεροι από εμάς θεωρούν ότι η Ανθρωπότητα είναι απλώς το σύνολο των ανθρώπων που ζουν δίχως να αντιληφθούν ότι αυτό ακριβώς θέλουν οι γενοκτόνοι αφού μ’ αυτόν τον τρόπο αφαιρούν τη δράση του παρελθόντος. Ενώ η Ανθρωπότητα μάς έχει διδάξει πώς να σεβόμαστε τους νεκρούς μας αφού αποτελούμε συνέχεια τους, για να προετοιμάσουμε το μέλλον. Και η έκφραση του Χριστού, αγάπα τον πλησίον σου, δεν αφορά μόνο και μόνο όσους ζουν συγχρονικά μαζί σου αλλιώς λειτουργείς ως εκκλεισμένος ενώ κανείς δεν σε καταδίκασε εκτός βέβαια αν έχεις συμβιβαστεί με την κοινωνία της λήθης. Αλλιώς πρέπει να θεωρείς ότι είσαι ταυτόχρονα ο προηγούμενος κι ο επόμενος για να βρεις τη θέση σου μέσα στο πεδίο δράσης της Ανθρωπότητας. Διότι για να είσαι ένα στοιχείο αυτής της χρονικής υπερδομής πρέπει να έχεις κι ένα πάχος χρόνου για να σε υπολογίσει όταν θα κάνει μια πράξη για να δημιουργήσει ένα άλλο στοιχείο. Και για να γίνει αυτό πρέπει ν’ αναγνωρίσεις τα άλλα στοιχεία για να εντοπίσεις την διαφορετικότητά τους αλλά και τον πλούτο που αποτελούν για την Ανθρωπότητα όχι μόνο με την ύπαρξή τους αλλά και με τη δράση τους. Κι αν αυτό σε δυσκολεύει εξέτασε τη ζωή του ηθοποιού μέσω των ρόλων που έπαιξε για ν’ αντιληφθείς πόσο λίγο τον ξέρεις όταν κοιτάς μόνο ένα ρόλο του για να τον χαρακτηρίσεις και μάλιστα οριστικά.