– Κοίτα τη φωτιά για να δεις το φως. Σιωπή
Δεν πρέπει να σε φοβίζει η νύχτα, αφού μόνο τότε βλέπεις τ’ άστρα.
Ξέρεις έχουμε συνηθίσει το σκοτάδι της. Χρόνος
Διότι διασχίσαμε αιώνες για να σας βρούμε…
Σαν τις βυζαντινές εικόνες που προστατεύουν τις εκκλησίες.
Και μέσα στη βιβλιοθήκη, ανάμεσα στους πίνακες μπορείς να φανταστείς
…τους άλλους αιώνες που δεν έζησες… Χρόνος
Βέβαια πώς να δεις χίλια χρόνια; Σιωπή
Κι όμως τα έχεις μπροστά σου και σου μιλούν.
Κι αν δεις διαφορετικά τις εικόνες, θα αντιληφθείς και τους αιώνες .
Μπορεί να πιάνεις το ξύλο, δίχως να βλέπεις ότι είναι αιωνόβιο.
Τότε φαντάσου να αγγίξεις το τετράδιο με ξύλινο εξώφυλλο…
Έτσι είναι και το δέρμα μας, αφού είμαστε του Χρόνου.
Κι αν μπορείς να δεις μόνο την πρώτη σελίδα,
δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν υπάρχει το βιβλίο
πίσω από το μέτωπο
σαν τον εγκέφαλο. Χρόνος
Σκέψου λοιπόν ότι τα όρια δεν είναι τα βιβλία
αλλά ο αναγνώστης.
Τώρα όμως που δακτυλογραφείς και το έργο
δεν μπορείς να μην νιώσεις το διαχρονικό στοιχείο.
Διότι το φως που έρχεται από το τζάκι καρφώνεται στο βλέμμα
για ν’ ανακαλύψεις ότι το βάθος της σκέψης
είναι πέρα από τα όρια. Χρόνος. Λόγω τόλμης.
Επειδή η ανάγκη δεν πεθαίνει.
Πιάσε λοιπόν τη γυάλινη πένα, λέρωσε τα χέρια σου
για να θυμηθείς ότι θα ξαναπεράσουμε από εδώ. Χρόνος
Διότι το σώμα του είναι η κοινή τομή πολλών ψυχών
που δεν ξεχνούν το μέλλον
και βάλε και άλλα ξύλα στο τζάκι για να μην κρυώσεις.