Όταν θεωρείς ότι μπορείς ν’ ανατρέψεις τα πάντα και να αλλάξεις την ιστορία, σβήνοντας ολόκληρα κομμάτια της, επειδή δεν σε συμφέρουν, δεν είσαι μόνο μηδενιστής, αλλά και φασίστας. Το ίδιο ισχύει όταν λες ότι είσαι ριζοσπάστης, διότι δεν κατάφερες να είσαι επαναστάτης. Αν είσαι ικανός να σπάζεις μόνο ρίζες, δεν είναι ανάγκη να το παίζεις και αναθεωρητής, διότι δεν αποτελεί καινοτομία. Κι όταν το μόνο σου έργο είναι να σπάσεις ένα τείχος που έφτιαξαν οι δικοί σου, δεν είναι ανάγκη να είσαι και περήφανος. Τουλάχιστον δεν είναι απαραίτητο να μας πρήζεις τα συκώτια για να το παραδεχτούμε αφού δεν πρόκειται να το κάνουμε. Έτσι αν νομίζεις ότι βάζοντας ξεχωριστά ένα στοιχείο εθνικό κι ένα άλλο σοσιαλιστικό, δεν καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για μια νέα μορφή εθνικοσοσιαλισμού, κάνεις λάθος. Και δεν έχει σημασία αν αλλάζεις το λεξιλόγιό σου, διότι κατανοούμε την άθλια σκέψη σου, όπως και να την εκφράζεις. Η απέχθεια που έχεις για τους ήρωες είναι και αυτή κατανοητή, αφού δεν μπορείς ν’ αποδεχτείς ότι ανήκουν σε άλλο χώρο και δεν εξέφρασαν ποτέ τα πιστεύω σου. Δεν σε σώζει η προσευχή. Διότι το τίποτα παραμένει κενό όσο και να μιλάς. Κι αν το Έθνος δεν σ’ έχει καμιά ανάγκη μην ξαφνιάζεσαι, διότι συνεχίζει το έργο της αλήθειας, αδιαφορώντας παντελώς για την προπαγάνδα σου. Και τα σύνορα που έθεσες με αυθαίρετο τρόπο, δεν αλλάζουν απολύτως τίποτα για τις στρατηγικές μας θέσεις που ακολουθούν τα νοητικά σχήματα της ιστορίας κι όχι κάποιας ιδεολογίας χωρίς βάση. Είσαι περαστικός ό,τι και να κάνεις, αφού δεν έχεις ρίζες εκ φύσης.